Τον Σεπτέμβριο του 1974 ο John Cassavetes παρέδωσε στο φιλοθεάμον κοινό την δυνατότερη ίσως ταινία του: ''A Woman Under The Influence''. Δικαιώνοντας τον τίτλο του ουμανιστή που του έχει αποδοθεί, δημιούργησε ένα ισχυρό κοινωνικό δράμα χτισμένο στην αμερικανική πραγματικότητα της δεκαετίας του '70 κατακεραυνώνοντας τα κοινωνικά στερεότυπα της εποχής που ήθελαν αψεγάδιαστες τις οικογένειες, απόλυτα ισορροπημένες, ακόμα και αν αυτό σήμαινε μια καλά κρυμμένη καταπιεστική καθημερινότητα με βαρύ ψυχολογικό κόστος για τα μέλη αυτών.
Τοποθετώντας στους πρωταγωνιστικούς ρόλους στην σύζυγο του Gena Rowlands ως Mabel, ανεπάγγελτη μητέρα και τον φίλο του Peter Falk ως Nick Longhetti, εργοδηγό σε κατασκευαστική εταιρεία. Ένα ζευγάρι με 3 παιδιά χωρίς χρόνο για τον εαυτό τους προσπαθούν για την ευτυχία. Δύο πρόσωπα με τόσο αντίθετες ιδέες για την σημασία αυτής της λέξης, που καταλήγουν ταιριαστά μεταξύ τους. Όπως σε κάθε ταινία του οι χαρακτήρες του φοβούνται την σιωπή για αυτό τραγουδούν, χορεύουν, αστειεύονται, τσακώνονται και κατηγορούν με όλη τους την ψυχή. Είναι φανερό από τα πρώτα κιόλας λεπτά ότι η Mabel είναι χαμένη στην προσπάθεια της να βρει ηρεμία στο ίδιο της το σπίτι καθώς και την αποδοχή του περίγυρού της για αυτό που είναι. Καταπιέζεται ώστε να είναι η γυναίκα που θέλει ο Nick και η μητέρα που θα ήθελαν να βλέπουν οι συγγενείς και οι φίλοι. Κάπου εκεί παρακολουθούμε μια από τις καλύτερες σκηνές τις ταινίας. Το ξέσπασμα της που μεταφράζεται σε νευρικό κλονισμό συνοδευόμενο από αλκοόλ, χάπια και το μουσικό έργο: ''Λίμνη των κύκνων''. Μετά από αυτά τα γεγονότα η Mabel φιλοξενείται σε ίδρυμα ψυχικής υγείας και έπειτα από λίγους μήνες επιστρέφει σπίτι της για να έρθει ξανά αντιμέτωπη με τον λόγο που κλείστηκε εκεί εξ' αρχής, την αφόρητη πίεση του να γίνει κάποια που θα ταιριάζει στα μάτια του συζύγου της και των δικών της ανθρώπων, κάποια άλλη και ταυτόχρονα ο εαυτός της.
Το να προσπαθήσουμε να της δώσουμε ένα θέμα είναι ανούσιο. Πραγματεύεται την ίδια στιγμή την οικογενειακή βία και καταπίεση, την εύθραυστη ψυχολογία, την πραγματικότητα των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Υμνεί με τον πιο ήπιο τρόπο τον φεμινισμό. συντρίβοντας τον συνεχώς κατά την διάρκεια της ταινίας με αποκορύφωμα την απέλπιδα προσπάθεια της Mabel να ζητήσει την βοήθεια του πατέρα της που ως ένα ακόμα αρσενικό αδυνατεί να καταλάβει τα λόγια της ή ίσως απλά τα θεωρεί ανόητα: ''Dad will you please stand up for me?''.
Παρεξηγημένο το κινηματογραφικό έργο του Cassavetes από κάποιους για την θεματολογία του, αλλά εμείς έχουμε αντίθετη άποψη αφού η συγκεκριμένη ταινία είναι μια από της αγαπημένες μας. Είναι ικανή να συγκινήσει, να διχάσει και το καλύτερο από όλα να προκαλέσει εκείνες τις όμορφες, ατελείωτες συζητήσεις περί σινεμά.
