Το πιο πιθανό είναι να κοιμηθούμε ψύχραιμοι μετά από αυτό το άρθρο καθώς έχουμε συνέλθει από τα περισσότερα ειδεχθή φινάλε που επέλεξαν κάποιοι επιτήδειοι, so called σεναριογράφοι, να μας πλασάρουν ως ιδανικότερες καταλήξεις σε σειρές που αγαπήσαμε. Το να τελειώσεις μια σειρά καθορίζεται από το να έχεις κατά νου σε ένα ποσοστό τον παλμό του κοινού σου αλλά παράλληλα να συμβαδίζει με τις βασικές αρχές του ήρωα/ηρωίδας που έθεσες στα πρώτα στάδια της δημιουργίας ή την σταδιακή εσωτερική αλλαγή που βιώνει κατά τη διάρκεια. 
 
Από κάτω μαζέψαμε για σας την αφρόκρεμα των περιπτώσεων που τα παραπάνω δεν έγιναν ποτέ, που οι σεναριογράφοι μας σύνεδεσαν με το τηλεφωνικό κέντρο και εμείς περιμέναμε με το ακουστικό στη γραμμή άδοξα και μια περίπτωση άδικης δυσφήμησης του κλείσιμου της ιστορίας μιας σειράς. Ωστόσο δε μπορεί να είναι όλα Breaking Bad, Sopranos, Six Feet Under, Sons of Anarchy και The Wire. Κάπως έπρεπε να ξεχωρίσει η φύρα. 



01. Dexter
(Last Episode IMDB Rating: 4,6/10 ⭐)


Ο Dexter ήταν, και παραμένει, η αγαπημένη μας σειρά. Το άγχος, τον φόβο, το καρδιοχτύπι και την αγωνία που μου πρόσφερε, δεν κατάφερα να εντοπίσω πουθενά αλλού. Απόρροια αυτού ήταν το ότι περιμέναμε ανυπόμονα την επιβλητική κορύφωση τούτης της ανθολογίας εγκλημάτων. Δυστυχώς όμως, οι συντελεστές και δημιουργοί της τεράστιας επιτυχίας του Showtime είχαν διαφορετική άποψη.
 
Το μεγαλύτερο πρόβλημα με το φινάλε του Dex ήταν η ασυνέπεια. Δεν νοείται επί 8 σεζόν να καθιστάς σαφείς κάποιες σταθερές, και εν μια νυκτί να αναδιαρθρώνεις κοσμοθεωρίες και να πράττεις κατά το δοκούν. Δεν υφίσταται να δηλώνεις στοργικός και σωστός πατέρας πάνω απ' όλα και έπειτα να εγκαταλείπεις παιδί και μητέρα, ελαφρά την καρδία. Δεν επιτρέπεται να δηλώνεις πως ο μόνος άνθρωπος που αγάπησες πραγματικά είναι η αδερφή σου η Deb, και να παρακολουθούμε να σπρώχνεις το κουφάρι της στον Ατλαντικό, υποβαθμίζοντας την αυτόματα ως ακόμα ένα θύμα και εμείς να μονολογούμε. "Τι κάνεις ρε Dex;"

Όταν η σειρά περιστρέφεται γύρω από έναν serial killer, είναι ευκόλως κατανοητό πως η τελευταία σεζόν οφείλει να αποτελεί τη νέμεση των πράξεων του. Το γκραν φινάλε οφείλει να ολοκληρώνεται είτε με την τιμωρία του αντιήρωα είτε με την deus ex machina διαφυγή του από την επιβολή του Νόμου. Σαν επίγευση όμως έχουμε τον Dexter να έχει μετατραπεί σε ξυλοκόπο, αποδεικνύοντας περίτρανα πως οι σεναριογράφοι δεν είχαν την παραμικρή ιδέα για το πως βάλουν ένα πρέπον τέλος. Το τελευταίο επεισόδιο ήταν το πρώτο και μοναδικό επεισόδιο του Dexter που έκανα διάλειμμα στην μέση για να το δω. Τεράστιο κρίμα.

02. Game Of Thrones
(Last Episode IMDB Rating: 4,1/10 ⭐)


Ήταν αυτό το τέλος που άξιζε σε μια σειρά σύμβολο της μικρής οθόνης; Σίγουρα όχι. Ήταν δίκαιη, ωστόσο, η κατακραυγή του κόσμου απέναντι στους δημιουργούς του; Αναμφίβολα. Είτε μας αρέσει, είτε όχι το φινάλε της ιστορίας των Οίκων του Γουέστερος και του Έσος αποτελεί ξανά ένα οπτικοακουστικό κομψοτέχνημα. Είναι τα πάντα εκεί. Φωτογραφία που κόβει την ανάσα, μουσική στιλβωμένη, ερμηνείες to the point? Τότε γιατί το κράζουμε; 
 
Η κατακλείδα που έλειψε στην τελευταία ραψωδία του τηλεοπτικού έπους του George R.R. Martin είναι ο κύριος λόγος. Οι fanboys ανά τον κόσμο, κατακεραύνωσαν την πρόχειρη σεναριακή προσπάθεια κλεισίματος των λογαριασμών και των ανοιχτών υποθέσεων των πρωταγωνιστών ξεχνώντας όμως ένα πολύ βασικό άξονα. Τo Game of Thrones αποτελεί κομμάτι της μαζικής βιομηχανίας θεάματος, η οποία,  ενώ όταν θέλει δείχνει ότι μπορεί να δημιουργήσει αριστουργήματα, τις περισσότερες φορές καταλήγει με δημιουργίες που κινούνται στη μετριότητα. Απόδειξη για αυτό είναι πως το ίδιο κανάλι που επιτρέπει την ύπαρξη ενός εύκρατου φινάλε σε μια κατά τα άλλα επική σειρά, φυλάσσει στην ταινιοθήκη του φινάλε σειρών όπως το Breaking Bad και το Sopranos. Ο εκνευρισμός για ένα τόσο υποβαθμισμένο τέλος πολλαπλασιάστηκε επιπλέον από τη διετή αναμονή κυκλοφορίας της τελευταίας σεζόν και εμείς μείναμε να κοιτάμε ανήμποροι το Μπραν να βασιλεύει.
 
 Όπως και να χει, no hard feelings GoT.
03. House Of Cards
(Last Episode IMDB Rating: 2,5/10 ⭐)


Ίσως το πιο ιδιαίτερο entry αυτής της λίστας. Η αριστουργηματική σειρά που απέσπασε 2 Χρυσές Σφαίρες αναγκάστηκε να προχωρήσει σε μια τεράστια εσωτερική αλλαγή στο cast της μετά από το σεξουαλικό έγκλημα που κατηγορήθηκε και έκανε ο μέχρι πρότινος κεντρικός άξονας της σειράς, Kevin Spacey. Αναμφισβήτητα, δεν μπορούσε να συνεχίστει η συνεργασία του με την σειρά ύστερα από ένα τέτοιο σοκαριστικό γεγονός.

Το μεγάλο σφάλμα των παραγωγών της σειράς, κατά την άποψή μας, ήταν πως την συνέχισαν. Το επίπεδο ποιότητας έκανε κατακόρυφη πτώση και τα ratings των επεισοδίων της τελευταίας σεζόν μιλούν από μόνα τους. Μέσος όρος 4 και καλύτερο επεισόδιο 4,5! Ίσως δεν άξιζαν τόσο χαμηλές βαθμολογίες, και σε αυτό έπαιξε ρόλο και το εξαγριωμένο κοινό από τον ξαφνικό τηλεοπτικό θάνατο του Frank Underwood, αλλά όσοι το έχουν δει το γνωρίζουν. Τα επεισόδια δεν είχαν την αρτιότητα των προηγούμενων σεζόν. Οι σεναριογράφοι προχώρησαν σε αναγκαστική επαναδιατύπωση του έτοιμου σεναρίου (που εμπεριείχε τον Spacey) της 8ης σεζόν βιαστικά και η προχειρότητα είναι ολοφάνερη.

Ο βαθμός δυσκολίας αντιμετώπισης μιας τέτοιας κατάστασης είναι υψηλότατος. Δεν είναι δα καθημερινό ο σταρ σου να έχει τέτοια εμπλοκή σε ένα τέτοιο απεχθές σεξουαλικό σκάνδαλο. Εμείς επιμένουμε πως θα ήταν πιο σώφρον  να παραλειφθεί εντελώς η τελευταία σεζόν και να έληγε με το εξαιρετικό φινάλε της 5ης σεζόν. Έτσι θέλουμε να θυμόμαστε το House Of Cards και έτσι θα το θυμόμαστε.

04. How I Met Your Mother
(Last Episode IMDB Rating: 5,5/10 ⭐)


Το τέλος του HIMYM δεν είναι το χειρότερο που έχει περάσει από τα χρονικά της τηλεόρασης και ας κρατήσουμε αυτό σαν βάση. Είναι όμως κακό και αυτό δεν οφείλεται στο φινάλε καθαυτό αλλά στο ότι οι χαρακτήρες που αγαπήσαμε στις πρώτες σεζόν έχουν φθαρεί απελπιστικά. Η τελευταία πράξη της σειράς αποτελεί μια ταφόπλακα σε αυτό που προοικονομείται από την 5η σεζόν κιόλας, ειδικά από την αλλάγη νοοτροπίας του πιο fun to watch χαρακτήρα, Μπάρνει Στίνσον.
 
 Από την άλλη,  θυμόμαστε τη στιγμή που η αδημονία για την αποκάλυψη του έρωτα του έγινε αυτή η αφόρητη αίσθηση κούρασης σαν να είναι Παρασκευή 2 ώρες πριν το σχόλασμα ενώ Δευτέρα ξεκινά η καλοκαιρινή σου άδεια. Just end it already. Η τελευταία σεζόν μέχρι το φινάλε έδινε την αίσθηση πως ήταν σε τέτοιο βαθμό τραβηγμένη που ένιωθες θα σπάσει. Και έσπασε. Γιατί δεν είχε τι άλλο να πει. Και δεν μπορώ να αδικήσω κανέναν που ωρύεται για την εξέλιξη και κατάληξη της ιστορίας. Όσους προσπαθείτε να ρομαντικοποιήσετε την κατάσταση λόγω των τόνων νοσταλγίας από τις legendary ατάκες του Μπάρνει σας κοιτάμε επικριτικά.

05. Lost
(Last Episode IMDB Rating: 8,2/10 ⭐)
 

 
Aκούστηκαν: «θα μπορούσε να ήταν καλύτερο», «ξενερώσαμε», σχόλια φίλων που παρακολουθούσαμε μαζί τη σειρά. Όμως αν το σκεφτείς, ήταν το πλέον αναμενόμενο. Δεν θα μπορούσε να ήταν κάτι διαφορετικό. Θα ήταν εξωπραγματικό ή χωρίς τέλος.

Οι θεατές όμως αγνοούν ένα σημαντικό γεγονός: ότι η σειρά ανέδειξε μία διάσταση που όλοι παρακολουθούσαν και είχαν δεχτεί ότι υπήρχε ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη μετά ζωή. Και χωρίς να το αντιλαμβάνονται κιόλας. Πως όντως η πραγματικότητα συγχέεται με την ανώτερη διάσταση της ψυχής σε ένα παράλληλο ή ενδιάμεσο κόσμο αυτής. Η ψυχή παραμένει σε αυτήν παλεύοντας να ολοκληρώσει μία γεμάτη προβλήματα ζωή που τερματίστηκε βίαια (οι ιστορίες των πρωταγωνιστών είναι υπέροχα μπλεγμένες).

Ποιος δεν απόλαυσε την εξιστόρηση της πρότερης ζωής των πρωταγωνιστών που παρουσιαζόταν αποσπασματικά κατά τη διάρκεια των γεγονότων. Αν θυμόμαστε καλά, αυτό το flashback ή sideways flashing, δεν είχε παρουσιαστεί τόσο εκτεταμένα σε μία σειρά. Σε ποιον δεν άρεσε η πλοκή των γεγονότων της ζωής των πρωταγωνιστών που τελικά εφάπτονταν πριν καταλήξουν στο νησί; Την καλή και ταυτόχρονα κακή τύχη του Ηurley; Την αγωνία όλων στην προσπάθεια του Desmond να πατήσει το αναθεματισμένο κουμπί της αυτοκαταστροφής; Την ατέρμονη προσπάθεια του Shephard να τα κάνει όπως αυτός ήθελε και να επιμένει μέχρι και το τέλος; Ποιος δεν θα ήθελε να υπάρξει ένα τέτοιο περιβάλλον επιστημονικής φαντασίας, που να συνδέεται με τον έξω κόσμο με συγκεκριμένες συντεταγμένες;

Το τέλος αποκάλυψε ταυτόχρονα και την επιτυχία της σειράς: κατάφερε να κεντρίσει το κοινό να νομίσει ότι όντως το Νησί είναι μία πραγματικότητα. Όμως τι είναι πιο πραγματικό από τον ξεχωριστό κόσμο της ψυχής και οι ανησυχίες αυτής που μόνο ο καθείς γνωρίζει? Η διάσταση και που διαπερνάει κάθε λογής υλικής υπόστασης…
 

Bonus Entry - Είσαι Το Ταίρι Μου
 

 To "Είσαι το Ταίρι μου" ήρθε σαν σίφουνας το 2001 στην ελληνική τηλεόραση σε σενάριο του θεατρικού συγγραφέα Λευτέρη Παπαπέτρου και σκηνοθεσία Αντώνη Αγγελόπουλου, του ανθρώπου πίσω από το φακό σειρών όπως τα Εγκλήματα οπότε η συνταγή προμηνυόταν επιτυχημένη. Και έτσι έγινε.

Οι ατάκες διαδέχονταν η μία την άλλη σε αυτή την περίεργη ιστορία εναλλαγής ρόλων και προσωπικοτήτων και το hype της σειράς ήταν τεράστιο και παραμένει υψηλό μέχρι και σήμερα 19 χρόνια μετά το φινάλε της. Ένα φινάλε που δεν ήταν τόσο κακό αν και ακολούθησε μια κλισέ πεπατημένη στο κλείσιμο των ιστοριών των βασικών χαρακτήρων. Κάποιοι πήραν ότι τους άξιζε με βάση τη γραφή της σειράς, άλλοι πάλι όχι και τόσο. Κάποιοι έκαναν το συμπεριφορικό step-up και κάποιοι άλλοι παραδομένοι στη μοίρα έκαναν ένα restart στη ζωή.

Υπήρχε ωστόσο ένα σημείο που για εμάς αποτελεί λεκέ στο κατά τα άλλα ορθώς, για τα ελληνικά δεδομένα, δομημένο στόρι της σειράς και δεν είναι άλλο από το φινάλε του χαρακτήρα του Άρη Σερβετάλη, Λάζαρου.

Έχουμε δει πολλές φορές σε σινεμά και τηλεόραση δύο κόντρα χαρακτήρες να καταλήγουν μαζί αφού "τα ετερώνυμα έλκονται" όμως είναι άλλο αυτό και άλλο να παραβιάζεις τον άγραφο bro code με μια γυναίκα που βασάνιζε επί ένα χρόνο την ψυχή του κολλητού σου. Φάουλ και κόκκινη κάρτα.