Το Drive (2011) ,μια ταινία του Nicolas Winding Refn με πρωταγωνιστή τον Ryan Gosling και τη Carey Mulligan, είναι ένα ορόσημο στο κάδρο και στη νέο-νουάρ αισθητική. Οι πλανήτες της σκηνοθεσίας, της φωτογραφίας και της μουσικής ευθυγραμμίστηκαν και έβγαλαν ένα αποτέλεσμα πολύ δεμένο, τεχνικά μινιμαλιστικό και άρτιο. Σε αντίθεση με φαινομενικά «γρήγορες» αλλά ανιαρές και άτονες ταινίες ο σκηνοθέτης έστησε σεκάνς που τίποτα δεν περισσεύει και όλα εξυπηρετούν τον σκοπό τους, κρατώντας το ενδιαφέρον του θεατή αμείωτο παρά την έλλειψη διαλόγων. Σε αυτό το μιαμησάωρο του δόγματος «show don’t tell» ο Refn είχε ένα πολύ δυνατό όπλο και αυτό δεν ήταν άλλο από την διεύθυνση φωτογραφίας του Newton T. Sigel (The Usual Suspects ,1995). Ο Sigel όχι μόνο πλαισίωσε το νέο-νουάρ έργο με εξαιρετικά χρώματα αλλά απογείωσε την αισθητική της ταινίας με τα κάδρα του όπου αποτελούν μελέτη πάνω στην οπτική επικοινωνία.
Για του λόγου το αληθές ας πάρουμε το συγκεκριμένο ,πανέμορφο, στιγμιότυπο. Βρισκόμαστε στην αρχή της ταινίας όπου ο πρωταγωνιστής μας συναντά την Irene η οποία του βάζει ένα ποτήρι νερό αφού την βοήθησε με τα ψώνια της ημέρας. Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, οι δυο τους προσπαθούν να γνωρίσουν ο ένας την άλλη με το κάδρο να επικοινωνεί απόλυτα τόσο την κατάσταση όσο και το μετακείμενο που αιωρείται. Αρχικά, ξεκινώντας από το γενικό προς το συγκεκριμένο, το κάδρο είναι χωρισμένο στην μέση με το backround να είναι ένα τετράγωνο μοτίβο από πλακάκια το οποίο δεν δημιουργεί περισπασμούς στο μάτι. Συμπληρώνει όμορφα την χρωματική παλέτα η οποία ξεκινά από πράσινα, λαχανί και τυρκουάζ Μέχρι παλ κίτρινα και πορτοκαλί.
Όμως το ενδιαφέρον βρίσκεται στην αλληλεπίδραση των στοιχείων. Τα τρία σημεία ενδιαφέροντος δημιουργούν ένα τρίγωνο το οποίο είναι ένα γνωστό σχήμα που χρησιμοποιείται για να αποτυπωθούν οι σχέσεις μεταξύ των κύριων σημείων σε ένα κάδρο. Έτσι, έχουμε να κάνουμε με την Irene, τον Driver, αλλά και με μια φωτογραφία που απεικονίζει το παιδί της πρώτης, με τον φυλακισμένο πατέρα του. Η χρήση του καθρέφτη είναι το επόμενο στοιχείο του κάδρου το οποίο παίζει διπλό ρόλο. Πρώτον, αισθητικό καθώς η τεχνική «κάδρο μέσα στο κάδρο» (frame within a frame) χρησιμοποιείται κατά κόρον για να πλαισιωθεί ένα σημείο ενδιαφέροντος, όπου στην περίπτωσή μας είναι ο Gosling. Δεύτερον, τοποθετεί ,με ευφυέστατο τρόπο, σε αντιπαράθεση τον άντρα της Irene με τον Driver καθώς και οι δύο ανταγωνίζονται για τον ίδιο χώρο στο καθρέφτη και κατά προέκταση…στις σκέψεις της Irene.
Τέλος και ως κερασάκι στην οπτική μας τούρτα, έχουμε τον συνειδητά αντίστροφο φωτισμό στο πρόσωπο του Ryan Gosling ο οποίος δεν φαίνεται. Συμβατικά, αφού οι πρωταγωνιστές μιλάνε, θα έπρεπε να είναι φωτισμένα τα πρόσωπά τους εξίσου κάτι που δεν συμβαίνει. Ο Driver, είναι φωτισμένος κόντρα, με το πρόσωπό του να βρίσκεται στο σκοτάδι, κάνοντάς μας να βλέπουμε την Irene να μιλά σε έναν άνθρωπο χωρίς πρόσωπο, σε έναν άγνωστο. Έτσι λοιπόν στην ερώτηση της πρωταγωνίστριας «Είσαι απλώς νέος εδώ;» πριν απαντήσει ο Driver, εμείς...ξέρουμε ήδη την απάντηση.
