Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για ΤΟΝ δίσκο. Τη μετάβαση από τη thrash στη heavy. Το οπαδικό σχίσμα. Την mainstream αναγνώριση σε μύθους της metal. Είτε το αγαπάς είτε το μισείς το Black Album των Metallica άφησε το δικό του τεράστιο στίγμα στο μουσικό timeline.
Ο Flemming Rasmussen μετά από την παράγωγη των τριών προηγούμενων δίσκων, δίνει τη θέση του στο Bob Rock. Οι πρώτες αντιδράσεις δεν άργησαν πως αυτή η κίνηση θα έβαζε τους Metallica στο κύριο ρεύμα, με τον Hetfield να υπερασπίζεται τον παραγωγό τους λέγοντας πως η μπάντα είχε ήδη αλλάξει όταν προσέγγισαν τον Bob.
Ο προάγγελος του δίσκου, το σινγκλ με το έπος "Enter Sandman", δεν προδίδει τις αλλαγές στο ύφος τους και στις 12 Αυγούστου του 1991, το Black Album έρχεται για να ταράξει τις ισορροπίες. Πολλά ειπώθηκαν και πολλά λέγονται ακόμα για το «βάρος» του άλμπουμ. Πολλοί φανς του συγκροτήματος ήταν κατηγορηματικά αφοριστικοί συγκρίνοντας το με το breakthrough ντεμπούτο τους, Kill em All. Σε αντίθεση επίσης με τον προκάτοχο, ...And Justice For All, ωστόσο, ο Bob Rock παρουσίασε μια διαφορετική ορχηστρική προσέγγιση. Όλα τα όργανα ακούγονται καθαρότερα, ειδικά του μπασίστα Jason Newsted, διαδόχου του
μεγάλου Cliff...
16 φορές πλατινένιο,διπλή παγκόσμια περιοδεία, άλλαξε για πάντα τη θέση τους στην ιεραρχία της metal. Τα άλλοτε θυμωμένα αουτσάιντερ μετατρέπονται σε κύριες φιγούρες του μουσικού τοπίου. Οι thrash ριφαρες και οι περιπλοκές μουσικές δομές που τους κατέστησαν πρωτοπόρους της metal πλέον θα αρχίσουν να λείπουν από τους οπαδούς αλλά κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η επιτυχία του δίσκου ήταν απόλυτα δικαιολογημένη, καθώς και η σημασία του ανεξαρτήτως μουσικού είδους.
Άλλωστε η ελιτίστικη metal κοινότητα ήταν πάντα αφοριστική απέναντι σε ρηξικέλευθες αλλαγές, αρνούμενη να δεχτεί πως η αλλαγή πολλές φορές κρίνεται ως επιτυχημένη.
Εμείς πάμε για μια τιμής ένεκεν ακρόαση και της αφιερώνουμε τον παρακάτω στίχο σχετικά με το πως γίνεται να θεωρείται καλός δίσκος το Black Album.
//I’m your pain while you repay, you know it’s sad but true//