Για 3 σερί άλμπουμ, οι Metallica έβγαζαν δίσκους-σταθμούς με τον καθένα να είναι καλύτερος προηγούμενο. Το 1986 και αφού μόλις έχουν κυκλοφορήσει τον καλύτερο metal δίσκο που έχει υπάρξει (για εμάς), οι Metallica ξεκίνησαν να κάνουν πλάνα για το επόμενο βήμα τους.

Τα πλάνα τους δεν πήγαν όπως τα ήθελαν δυστυχώς, καθώς τον Σεπτέμβρη του 1986 ο Cliff Burton φεύγει από τη ζωή μετά από το γνωστό τραγικό δυστύχημα και η μπάντα πάει πίσω στο μηδέν και ξεκινάει από την αρχή. Ο αντικαταστάτης του ήταν ο τότε 23χρονος Jason Newsted, τόσο μεγάλος λάτρης της μπάντας που έμεινε ξάγρυπνος για 3 μέρες πριν την audition, ώστε να μάθει όλα τα τραγούδια τους απ' έξω στο μπάσο. Η αλήθεια είναι πως οι Hetfield, Ulrich και Hammett δεν του φέρθηκαν με τον καλύτερο τρόπο. Όπως έχει πει χαρακτηριστικά "Πετούσαν τα ρούχα μου, τις κασέτες μου, τα παπούτσια μου έξω από το παράθυρο, έβαζαν την κρέμα ξυρίσματος μου σε όλους τους καθρέφτες, την οδοντόκρεμα μου παντού, ήταν πολύ άσχημο. Με ξυπνούσαν τα βράδια με φωνές, Καλώς ήρθες στη μπάντα!". Ήμουν σίγουρα απογοητευμένος και ένιωθα πως δεν ήμουν αρεστός. Δεν είχα κοιμηθεί σωστά για τρεις μήνες μετά την είσοδό μου στους Metallica." Αντίστοιχα ο James Hetfield είπε: "Υπήρξε πολλή θλίψη που μετατράπηκε σε κακία προς τον Jason και ξέρουμε πως δεν τους δώσαμε μια δίκαιη ευκαιρία. Αλλά δεν ήμασταν ικανοί γιατί ήμασταν 22 χρονών και δεν ξέραμε πώς να ασχοληθούμε με τα πράγματα ... εκτός από το να αδειάζουμε μπουκάλια βότκα για χρόνια".

Μετά από αυτά ήρθε το πρώτο riff του νέου δίσκου. Ήταν το εναρκτήριο riff για το Blackened και ήταν σύνθεση του Newsted. Και αυτό ήταν από τις λίγες συνθέσεις του δίσκου που συνέβαλε καθώς εν μέρει δεν τον άφησε η μπάντα. Ο Hammett έγραψε 5 από τα 9 τραγούδια μαζί με όλα τα solo του δίσκου, μα γενικότερα τον έλεγχο στις συνθέσεις τον είχαν οι Hetfield και ο Hetfield. Η μπάντα έδωσε φόρο τιμής στον αείμνηστο Cliff, χρησιμοποιώντας μερικές από τις ιδέες του μέσα στο instrumental "Live To Die" και ο Hetfield βάσισε το "One" σε μια συνομιλία που είχε κάποτε με τον Burton για έναν στρατιώτη που επέστρεφε το σπίτι από τον πόλεμο ως κουφός και τυφλός τετραπληγικός που δεν μπορούσε να επικοινωνήσει, αλλά των οποίων οι νοητικές ικανότητες ήταν άθικτες.

Η ετοιμασία του δίσκου ξεκίνησε στα One on One Studios του North Hollywood με τον Mike Clink (παραγωγός του Appetite For Destruction) αλλά αφού η μπάντα είδε πως δεν ταίριαζαν με τον Clink, απευθύνθηκαν στον Δανό Flemming Rasmussen που ήταν στην παραγωγή των δύο προηγούμενων δίσκων τους. Αρχικά, ο Rasmussen συνεργάστηκε με τους Metallica για 12 έως 14 ώρες την ημέρα, ξεκινώντας από τις 11 το πρωί, το οποίο είχε αρκετές δυσκολίες, αφού τα μέλη ξενυχτούσαν κάθε βράδυ μεθώντας και παρτάροντας. Ωστόσο, οι Metallica ήταν φιλόδοξοι και παραγωγικοί και κατάφεραν να ολοκληρώσουν τα τραγούδια σε λιγότερο από τρεις μήνες. Προς το τέλος της συνόδου, ο μηχανικός Toby Wright πέρασε μια μέρα να συνεργαστεί με την Newsted στις γραμμές μπάσων για τα τραγούδια.

Και μετά πάμε στις γραμμές του μπάσου. Υπάρχουν πολλές θεωρίες για το γιατί το μπάσο ήταν τόσο χαμηλό στο δίσκο. Μερικοί λένε ότι ο Hetfield και ο Ulrich το έριξαν σκόπιμα, άλλοι υπολόγιζαν ότι τα τραγούδια ήταν τόσο πυκνά με κιθάρες που θα ακουγόταν λασπώδη και γεμάτα, αν το μπάσο ήταν πιο δυνατό. Το σίγουρο είναι πως η απουσία των μπάσων δεν ήταν ένα μεγάλο χτύπημα για το "And Justice For All", καθώς παραμένει το δεύτερο best-selling album της μπάντας και σηματοδότησε ένα κρίσιμο σημείο καμπής για τη μπάντα. Σταμάτησαν να προσπαθούν να γίνουν οι masters του prog-thrash βρήκαν τρόπο να φτιάχνουν πιο απλές συνθέσεις όπως οι AC / DC και οι Black Sabbath.

Μία μέρα σαν σήμερα, στις 25 Αυγούστου 1988 βγαίνει ο δίσκος που ξεκίνησε το Black Album.