Τρόμος, γκοθιές, τοίχοι που κινούνται, παράξενα πλάσματα που δε πληρώνουν νοίκι στα διαμερίσματα που στοιχειώνουν και άλλα τέτοια όμορφα είμαστε σίγουροι πως θες να δεις τώρα που είσαι κλεισμένος σπίτι. Αν απόψε θες να συνεισφέρεις στη ΔΕΗ και να κοιμηθείς με τα φώτα ανοιχτά, ετοιμάσαμε μια λίστα με μερικές ταινιές, τα σπίτια στις οποίες είναι λίγο πιο στοιχειωμένα από το δικό σου όταν έχεις να μαζέψεις το νεροχύτη καμιά βδομάδα και εμφανίζεται νέα πανίδα. Επιλέξαμε ταινίες που έχουν supernatural στοιχείο, επιλέξαμε τύπους λίγο πιο μανιακούς από αργεντίνους αμυντικούς, επιλέξαμε σπίτια που τα πάντα δείχνουν δυσοίωνα. Άραξε αναπαυτικά γιατί σε έχουμε φτιάξει:
Στο Hereditary κυρίως παρακολουθείς πως ένα σπίτι στοιχειώνεται και αυτό είναι κάτι που δε το πετυχαίνεις συχνά. Και αυτό γιατί τις περισσότερες φορές είναι κάποια καταραμένη συσκευή, ή αντικείμενο, ή ανάμνηση, ή πνεύμα το οποίο κάποιος εκτός του κύκλου των κατοίκων του σπιτιού κουβαλάει στο σπίτι και ξετιλύγεται η ιστορία. Εδώ δεν έχει τέτοια κλισέ. Τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στο Hereditary σου γεννούν ένα αίσθημα πως θα στοιχειώσει και τα εγγόνια των επόμενων ιδιοκτητών του σπιτιού. Ο μάστορας Ari Aster σχεδίασε προσωπικά τις διαστάσεις του σπιτιού ώστε να δίνουν υποσυνείδητα μηνύματα στο θεατή ότι κάτι έρχεται σε κάθε γωνία, να σου θυμίζει ένα μέρος που έχεις ξαναδεί και να μοιάζει αταίριαστο όταν ξεκινούν να γίνονται πραγματάκια. Anxiety intensifies.
Για όσους δε το έχουν πάρει γραμμή οι φίλοι μας οι Ισπανοί όταν δε βγάζουν μέτριες υπερτιμημένες σειρές σε γνωστή ψηφιακή πλατφόρμα, παίζουν τρομερή μπαλίτσα σε πολλά movie genres. Ένα από αυτά είναι οι ταινίες τρόμου. Ούτε μισό τυρένιο jump-scare ε. Ψάξτε και αν βρείτε εμείς εδώ είμαστε. Η Laura γυρίζει στο ορφανοτροφείο που ξόδεψε τα νιάτα της με σκοπό να το μετατρέψει σε μια ζεστή, στοργική στέγη για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Πόσο στραβά μπορεί να πάει αυτό; Την απάντηση τη δίνει ο υιοθετημένος γιος της που εξαφανίζεται και για αυτό οφείλονται τα πνεύματα των παιδιών που έζησαν στο ορφανοτροφείο και συνεχίζουν να το αποκαλούν σπίτι τους. Ποτέ ξανά το κρυφτό δεν ήταν τόσο τρομακτικό σαν παιχνίδι, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να σωθεί ο γιος της. Η Laura θεωρεί καλή ιδέα να παίξει παιχνίδια με τα φαντάσματα οδηγώντας σε ένα επικό συναισθηματικό ρολερκόστερ όσο στέκεσαι παγωμένος στον καναπέ. Άνοιξε το φως ή άστο. Μπορεί να ανοίξει μόνο του μωρέ. Θα δείξει.
Το 2013 ήμασταν όλοι κουλ σε φάση “Ντάξει μωρέ ότι ήταν να δούμε σε θρίλερ το είδαμε” και στα κλασικά μαζέματα στα φοιτητόσπιτα το παίζαμε χαλαροί ότι δε φοβόμαστε τι δείχνει, κάτι που γενικά ήταν μια πραγματικότητα. Και μετά ήρθε ο σύγχρονος μπαμπάκας του τρόμου James Wan και μεις ζοριστήκαμε πολύ να μη σπάσουμε βλέποντας τι γίνεται μες το σπίτι του Conjuring. Ο Wan μας έφερε μια ταινία ωδή στο είδος όπου ερευνητές παραφυσικής συμπεριφοράς έρχονται να βοηθήσουν μια άμοιρη οικογένεια που μετακόμισε στο πιο στοιχειωμένο σπίτι από όλα τα διαθέσιμα. Jump scares σε αφθονία αλλά με την καλή έννοια, όσο ο Wan χειρίζεται σαν μαριονέτες τους χαρακτήρες της ταινίας και τους αφήνει να περιπλανούνται στα σκοτεινά υπόγεια του σπιτιού που προφανώς υπάρχουν παιδικά παιχνίδια αντίκες. Τα παιδικά παιχνίδια αντίκες φέρνουν μια αλληλουχία ανυπόφορων και τρομακτικών γεγονότων που καταλήγουν με σένα πίσω από το μπολ με τα πατατάκια να κρύβεσαι. Δε θα σου σποιλάραμε που καταλήγει αυτό το έπος προφανώς…
Το σπίτι του Ethan Hawke στο Sinister δεν έχει φαντάσματα. Έχει κάτι πολύ χειρότερο. Ο Αμερικανός ηθοποιός υποδύεται έναν ξόφλα συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων που σέρνει την οικογένεια του κατευθείαν στο στόμα του λύκου σε ένα σπίτι που η οντότητα που το στοιχείωνει μακάρι να ήταν φάντασμα. Είναι ένας δαίμονας που σκάει με μια συνοδεία παιδιών φαντασμάτων, τα οποία είναι εξίσου τρομακτικά όσο εκείνος. Ένα φρικιαστικό έγκλημα έχει διαπραχθεί στο σπίτι και ο Ellison Oswalt θεωρεί φοβερή ιδέα να κουβαλήσει όλη την οικογένεια εκεί στο βωμό της εύρεσης έμπνευσης για νέο μυθιστόρημα. Καταλήγει να γίνεται ο ίδιος το θύμα της υπόθεσης καθώς ο δαίμονας έχει άλλη άποψη για τους νέους ένοικους. Εκεί που μένεις κάγκελο νομίζω είναι όταν ο Ellison βρίσκει στη σοφίτα του σπιτιού τις ταινίες Super 8: μια σειρά ταινιών που δείχνει τι συνέβη στις προηγούμενες οικογένειες που τα έβαλαν με το δαίμονα. Scott Derrickson έχεις προβλήματα μεγάλε..
Μια μυστηριώδης έπαυλη στην επαρχία, τρομακτικά παιδιά που έχουν να δουν ήλιο κοντά μια τριετία λόγω μιας σπάνιας ασθένειας ευαισθησίας στο φως, μια αναστατωμένη μάνα και εσύ που όταν νύχτωσε δεν ήθελες να δεις κάτι πιο χαλαρό. Το Others υπόσχεται γκοθιά και παραδίδει γκοθιά -με υπερφυσική απόδοση μάλιστα. Απόκοσμος τρόμος σε αυτό το απομονωμένο μέρος, με ακόμα πιο ανατριχιαστική κατάληξη σε συνδυασμό με την ερμηνεία της Nicole Kidman υπόσχονται να μη διώξεις την παρέα σου μετά την ταινία. Ή αν το έβλεπες μόνος, να τους πάρεις να έρθουν σπίτι σου. Για μπόνους δόση φόβου και αυξημένων πιθανοτήτων καρδιακού επεισοδίου κράτα τις κουρτίνες κλειστές όπως στην ταινία, τα παράθυρα ανοιχτά σε μια νύχτα που βρέχει. Go hard or go home.
1. Hereditary (2018) x Ari Aster
Στο Hereditary κυρίως παρακολουθείς πως ένα σπίτι στοιχειώνεται και αυτό είναι κάτι που δε το πετυχαίνεις συχνά. Και αυτό γιατί τις περισσότερες φορές είναι κάποια καταραμένη συσκευή, ή αντικείμενο, ή ανάμνηση, ή πνεύμα το οποίο κάποιος εκτός του κύκλου των κατοίκων του σπιτιού κουβαλάει στο σπίτι και ξετιλύγεται η ιστορία. Εδώ δεν έχει τέτοια κλισέ. Τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στο Hereditary σου γεννούν ένα αίσθημα πως θα στοιχειώσει και τα εγγόνια των επόμενων ιδιοκτητών του σπιτιού. Ο μάστορας Ari Aster σχεδίασε προσωπικά τις διαστάσεις του σπιτιού ώστε να δίνουν υποσυνείδητα μηνύματα στο θεατή ότι κάτι έρχεται σε κάθε γωνία, να σου θυμίζει ένα μέρος που έχεις ξαναδεί και να μοιάζει αταίριαστο όταν ξεκινούν να γίνονται πραγματάκια. Anxiety intensifies.
2. Orphanage (2007) x Juan Antonio Bayona
Για όσους δε το έχουν πάρει γραμμή οι φίλοι μας οι Ισπανοί όταν δε βγάζουν μέτριες υπερτιμημένες σειρές σε γνωστή ψηφιακή πλατφόρμα, παίζουν τρομερή μπαλίτσα σε πολλά movie genres. Ένα από αυτά είναι οι ταινίες τρόμου. Ούτε μισό τυρένιο jump-scare ε. Ψάξτε και αν βρείτε εμείς εδώ είμαστε. Η Laura γυρίζει στο ορφανοτροφείο που ξόδεψε τα νιάτα της με σκοπό να το μετατρέψει σε μια ζεστή, στοργική στέγη για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Πόσο στραβά μπορεί να πάει αυτό; Την απάντηση τη δίνει ο υιοθετημένος γιος της που εξαφανίζεται και για αυτό οφείλονται τα πνεύματα των παιδιών που έζησαν στο ορφανοτροφείο και συνεχίζουν να το αποκαλούν σπίτι τους. Ποτέ ξανά το κρυφτό δεν ήταν τόσο τρομακτικό σαν παιχνίδι, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να σωθεί ο γιος της. Η Laura θεωρεί καλή ιδέα να παίξει παιχνίδια με τα φαντάσματα οδηγώντας σε ένα επικό συναισθηματικό ρολερκόστερ όσο στέκεσαι παγωμένος στον καναπέ. Άνοιξε το φως ή άστο. Μπορεί να ανοίξει μόνο του μωρέ. Θα δείξει.
3. Conjuring (2013) x James Wan
Το 2013 ήμασταν όλοι κουλ σε φάση “Ντάξει μωρέ ότι ήταν να δούμε σε θρίλερ το είδαμε” και στα κλασικά μαζέματα στα φοιτητόσπιτα το παίζαμε χαλαροί ότι δε φοβόμαστε τι δείχνει, κάτι που γενικά ήταν μια πραγματικότητα. Και μετά ήρθε ο σύγχρονος μπαμπάκας του τρόμου James Wan και μεις ζοριστήκαμε πολύ να μη σπάσουμε βλέποντας τι γίνεται μες το σπίτι του Conjuring. Ο Wan μας έφερε μια ταινία ωδή στο είδος όπου ερευνητές παραφυσικής συμπεριφοράς έρχονται να βοηθήσουν μια άμοιρη οικογένεια που μετακόμισε στο πιο στοιχειωμένο σπίτι από όλα τα διαθέσιμα. Jump scares σε αφθονία αλλά με την καλή έννοια, όσο ο Wan χειρίζεται σαν μαριονέτες τους χαρακτήρες της ταινίας και τους αφήνει να περιπλανούνται στα σκοτεινά υπόγεια του σπιτιού που προφανώς υπάρχουν παιδικά παιχνίδια αντίκες. Τα παιδικά παιχνίδια αντίκες φέρνουν μια αλληλουχία ανυπόφορων και τρομακτικών γεγονότων που καταλήγουν με σένα πίσω από το μπολ με τα πατατάκια να κρύβεσαι. Δε θα σου σποιλάραμε που καταλήγει αυτό το έπος προφανώς…
4. Sinister (2012) x Scott Derrickson
Το σπίτι του Ethan Hawke στο Sinister δεν έχει φαντάσματα. Έχει κάτι πολύ χειρότερο. Ο Αμερικανός ηθοποιός υποδύεται έναν ξόφλα συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων που σέρνει την οικογένεια του κατευθείαν στο στόμα του λύκου σε ένα σπίτι που η οντότητα που το στοιχείωνει μακάρι να ήταν φάντασμα. Είναι ένας δαίμονας που σκάει με μια συνοδεία παιδιών φαντασμάτων, τα οποία είναι εξίσου τρομακτικά όσο εκείνος. Ένα φρικιαστικό έγκλημα έχει διαπραχθεί στο σπίτι και ο Ellison Oswalt θεωρεί φοβερή ιδέα να κουβαλήσει όλη την οικογένεια εκεί στο βωμό της εύρεσης έμπνευσης για νέο μυθιστόρημα. Καταλήγει να γίνεται ο ίδιος το θύμα της υπόθεσης καθώς ο δαίμονας έχει άλλη άποψη για τους νέους ένοικους. Εκεί που μένεις κάγκελο νομίζω είναι όταν ο Ellison βρίσκει στη σοφίτα του σπιτιού τις ταινίες Super 8: μια σειρά ταινιών που δείχνει τι συνέβη στις προηγούμενες οικογένειες που τα έβαλαν με το δαίμονα. Scott Derrickson έχεις προβλήματα μεγάλε..
5. The Others (2001) x Alejandro Amenábar
Μια μυστηριώδης έπαυλη στην επαρχία, τρομακτικά παιδιά που έχουν να δουν ήλιο κοντά μια τριετία λόγω μιας σπάνιας ασθένειας ευαισθησίας στο φως, μια αναστατωμένη μάνα και εσύ που όταν νύχτωσε δεν ήθελες να δεις κάτι πιο χαλαρό. Το Others υπόσχεται γκοθιά και παραδίδει γκοθιά -με υπερφυσική απόδοση μάλιστα. Απόκοσμος τρόμος σε αυτό το απομονωμένο μέρος, με ακόμα πιο ανατριχιαστική κατάληξη σε συνδυασμό με την ερμηνεία της Nicole Kidman υπόσχονται να μη διώξεις την παρέα σου μετά την ταινία. Ή αν το έβλεπες μόνος, να τους πάρεις να έρθουν σπίτι σου. Για μπόνους δόση φόβου και αυξημένων πιθανοτήτων καρδιακού επεισοδίου κράτα τις κουρτίνες κλειστές όπως στην ταινία, τα παράθυρα ανοιχτά σε μια νύχτα που βρέχει. Go hard or go home.
6. The Shining (1980) x Stanley Kubrick
Όποιος πει ότι η απόκοσμη σιωπή του Overlook Hotel δε τον έκανε να τα χρειαστεί λίγο είναι τουλάχιστον ψεύτης. Συγγνώμη στους μικρούς Stephen King που διαβάζουν αυτό το άρθρο λοιπόν αλλά παραβλέπουμε τον κανόνα σπίτι, καθότι ξενοδοχείο, και θα μιλήσουμε για την υφέρπουσα φρίκη της ταινίας αυτής. Ο Jack Torrance ελπίζει πως η απομόνωση για μήνες σε ένα απομονωμένο ξενοδοχείο, κάνοντας τη δουλειά του επιστάτη, θα του δώσει αυτό που ψάχνει. Γαλήνη και ηρεμία. Μαζί του θα φέρει και την οικογένεια του σαν να μην ήταν ήδη καταδικασμένο να αποτύχει ένα τέτοιο σχέδιο. Μάλιστα σχεδιάζει να εξασκήσει και την τέχνη της συγγραφής εκεί. Οι ανήσυχοι κάτοικοι όμως του ξενοδοχείου που έρπονται κρυμμένοι έχουν άλλη άποψη. Από την κυρία που σαπίζει νεκρή σε μια μπανιέρα ως τον απαίσιο Delbert Gray, το μυαλό του Jack φεύγει λίγο λίγο και το κυνηγητό που παίζαμε μικροί στις γειτονιές δεν έμοιαζε ποτέ τόσο πολύ με κόλαση επί γης. Αν στο φινάλε δεν έχεις το μόνιμα τρομοκρατημένο βλέμμα που είχε η Shelley Duvall στην ταινία, είσαι ο ίδιος κακός ψεύτης της πρώτης πρότασης και ξέρουμε πολύ καλά ότι θα κουβαλάς την Λάμψη στο μυαλουδάκι σου όλη τη νύχτα.
Το στοιχειωμένο σπίτι είναι ένα στοιχείο συρραμένο στο είδος των horror movies. Κόψαμε πολύ πράμα για την τελική λίστα αλλά ξέρουμε πως ακόμα και αν δεν είναι βασικό στοιχείο της ταινίας, ένα αρχαίο, ιδανικά τεράστιο, και γεμάτο επιβλητικά μεσαιωνικά ή gothic στοιχεία όπως πυργίσκοι μέχρι η οροφή του να μην αντέχει άλλο, στοιχειωμένο σπίτι είναι πάντα ικανό να σου χαρίσει τρέμουλο και την ανάγκη να τσεκάρεις τι παίζει πίσω από τον ώμο σου κάθε δέκα λεπτά.