Ο Charlie Kaufman το 2004, έθιξε με υπέροχο τρόπο ένα πολύ σοβαρό κοινωνικό δίλημμα της ανθρωπότητας. Δε φτάνει μια προβολή του Eternal Sunshine of a Spotless Mind για να αντιληφθείς αυτή την προοπτική αλλά είναι ξεκάθαρο το μήνυμα που προσπαθεί να περάσει. Εγώ, όπως και πολύς κόσμος, συχνά γινόμαστε μάρτυρες να λέγεται η φράση "η άγνοια είναι ευτυχία". Το επιχείρημα αναφέρει πως η ζωή είναι καλύτερη/πιο όμορφη/πιο ήσυχη όταν το άτομο δεν αντιλαμβάνεται τα προβλήματα που εμπεριέχονται σε αυτή. Ως ένα βαθμό εμπεριέχεται μια δόση αλήθειας σε αυτό τον απλοϊκό συνειρμό. Ωστόσο, κατά τη γνώμη μου, οι άνθρωποι προσαρμόζουν το νόημα αυτής της φράσης πως κάποιος απλά υπεκφεύγει τα προβλήματα του ώστε να είναι χαρούμενος.
Αυτή είναι και η νοοτροπία που έχει ο χαρακτήρας της Mary Svevo, που υποδύεται η Kirsten Dunst. Ο θαυμασμός της για τη δουλειά του Dr. Mierzwiak, που κατέχει την ικανότητα να εξαλείφει τις αναμνήσεις των ανθρώπων, είναι καταφανής μέσω του πως αποφεύγει τους ενήλικες σαν πλάσματα με φοβίες και τραύματα ενώ θαυμάζει τα βρέφη για την αγνότητα τους όσο αφορά τη γνώση για τον κόσμο γύρω τους. Ωστόσο όταν η ίδια ανακαλύπτει πως έχει υποστεί τη διαδικασία εξάλειψης των αναμνήσεων της σοκάρεται και αποφασίζει να επιστρέψει τα αποδεικτικά στοιχεία της διαδικασίας αυτής σε όλους όσους την έχουν υποστεί.
O Charlie Kaufman, στο σενάριό του, επιχειρεί να δείξει στο κοινό πως οι αναμνήσεις αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης υπόστασης και πως η εξάλειψή τους, όσο επώδυνες και να είναι για την ψυχοσύνθεση του ατόμου, το μόνο που επιτυγχάνει είναι να αφαιρεί από την εμπειρία του να είσαι άνθρωπος. Η Clementine, που υποδύεται η Kate Winslet, μετά τη δική της επέμβαση αφαίρεσης αναμνήσεων, ενοχλημένη αφηγείται πως νιώθει σαν να γερνάει, αφότου διέγραψε τις αναμνήσεις από τα τελευταία 2 χρόνια της ζωής της εξαιτίας του Joel. Αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς πως η πράξη αφαίρεσης αναμνήσεων είναι εκ φύσεως ελαττωματική καθώς το άτομο δε μπορεί πια να έχει τη δυνατότητα ανασκόπησης του γιατί προέβη σε αυτή την ενέργεια και κατ' επέκταση να αξιολογήσει τα πλεονεκτήματα ή τα μειονεκτήματα των πράξεων του οπότε δεν υπάρχει καμία ουσιαστική βελτίωση ή παρακμή στη ζωή του. Στην πραγματικότητα, μπορεί να ισχύει ότι γερνάς όντως αφήνοντας σε με ένα αρνητικό συναισθηματικό ισοζύγιο καθώς το μόνο που έκανες είναι να ξοδέψεις χρόνο.
Αγαπώ το πως η συναισθηματική ανάπτυξη περιπλέκεται σε αυτή την ταινία. Μεταδίδει με εξαιρετικό τρόπο το μήνυμα πως η ιδέα της άγνοιας έχει διττή σημασία και πως, ερευνώντας την, μπορεί να ερμηνευτεί ως τα πάντα εκτός από ευτυχία.
O Charlie Kaufman, στο σενάριό του, επιχειρεί να δείξει στο κοινό πως οι αναμνήσεις αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης υπόστασης και πως η εξάλειψή τους, όσο επώδυνες και να είναι για την ψυχοσύνθεση του ατόμου, το μόνο που επιτυγχάνει είναι να αφαιρεί από την εμπειρία του να είσαι άνθρωπος. Η Clementine, που υποδύεται η Kate Winslet, μετά τη δική της επέμβαση αφαίρεσης αναμνήσεων, ενοχλημένη αφηγείται πως νιώθει σαν να γερνάει, αφότου διέγραψε τις αναμνήσεις από τα τελευταία 2 χρόνια της ζωής της εξαιτίας του Joel. Αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς πως η πράξη αφαίρεσης αναμνήσεων είναι εκ φύσεως ελαττωματική καθώς το άτομο δε μπορεί πια να έχει τη δυνατότητα ανασκόπησης του γιατί προέβη σε αυτή την ενέργεια και κατ' επέκταση να αξιολογήσει τα πλεονεκτήματα ή τα μειονεκτήματα των πράξεων του οπότε δεν υπάρχει καμία ουσιαστική βελτίωση ή παρακμή στη ζωή του. Στην πραγματικότητα, μπορεί να ισχύει ότι γερνάς όντως αφήνοντας σε με ένα αρνητικό συναισθηματικό ισοζύγιο καθώς το μόνο που έκανες είναι να ξοδέψεις χρόνο.
Αγαπώ το πως η συναισθηματική ανάπτυξη περιπλέκεται σε αυτή την ταινία. Μεταδίδει με εξαιρετικό τρόπο το μήνυμα πως η ιδέα της άγνοιας έχει διττή σημασία και πως, ερευνώντας την, μπορεί να ερμηνευτεί ως τα πάντα εκτός από ευτυχία.