Με διαφορά 8 ετών, ίσως οι δύο σημαντικότεροι εκπρόσωποι του ήχου που γεννήθηκε στο Seattle, φεύγουν από τη ζωή. Ο Kurt Cobain και ο Layne Staley αποτέλεσαν τα βαριά χαρτιά της απόκοσμης, μελαγχολικής και μυστηριώδους μουσικής που γεννήθηκε για να ικανοποιήσει τη δίψα των απανταχού οπαδών της rock και metal που είχαν δει τα αγαπημένα τους είδη μουσικής να δείχνουν σημάδια φθοράς κατά τη δεκαετία του 80. Στις 5 Απριλίου 1994 ο Kurt στο γράμμα που άφησε πίσω του δανείζεται ένα στίχο από το τραγούδι Hey Hey My My του Neil Young. Ο στίχος είναι “It’s better to burn out than fade away.” Αν το σκεφτεί κανείς ταιριάζει με μακάβριο τρόπο στα γεγονότα που χαρακτηρίζουν τόσο το θάνατο του Kurt αλλά και του Staley, με ένα τρόπο προφητικό.

O Kurt Cobain μια μέρα σαν σήμερα, 26 χρόνια πριν, θα έμπαινε στο διάσημο, για όλους τους λάθος λόγους, κλαμπ των 27. Το πάνθεον των καλλιτεχνών που από σύμπτωση έφυγαν από τη ζωή τόσο νέοι στην ηλικία των 27 είχε ένα ακόμα μέλος. Πέρασαν 3 ημέρες για να ανακαλυφθεί το άψυχο σώμα του Cobain από έναν ηλεκτρολόγο που έφτασε στο σπίτι του καλλιτέχνη για να εγκαταστήσει ένα σύστημα συναγερμού ασφαλείας. Ο Kurt κειτόταν στο πάτωμα του σπιτιού του ανάμεσα στην καραμπίνα με την οποία προκάλεσε το θάνατο του και το δηλητήριο που επέτρεπε στον εαυτό του να δέχεται, την ηρωίνη. Σαν διάττοντας αστέρας, φλεγόμενος και πάνω στη δόξα του έφυγε. Οι τελευταίες μέρες της ζωής του ήταν μια δραματική και συνεχής πτώση προς το αναπόφευκτο.


Οι Nirvana, εκείνη την εποχή, είχαν ξεκινήσει την ευρωπαϊκή πορεία του τρίτου (και τελευταίου) τους δίσκου με τίτλο In Utero, η οποία ήταν μια αποτυχία. Ο Cobain με διάθεση που χειροτέρευε μέρα με τη μέρα κατάφερε την 1η Μαρτίου να ακυρώσει τις εναπομείνουσες εμφανίσεις του συγκροτήματος σε ευρωπαϊκές αρένες κερδίζοντας μια παράταση 10 ημερών μέχρι να συνεχιστούν. Στη Ρώμη, όπου και βρέθηκε, τις επόμενες μέρες τα πρώτα δυσάρεστα δείγματα εμφανίστηκαν όταν στις 4 Μαρτίου η Courtney Love τον βρήκε αναίσθητο από υπερβολική δόση υπνωτικών και σαμπάνιας. Χρόνια μετά, το 2009, παραδέχεται σε συνέντευξη στο Rolling Stone πως το συμβάν ήταν μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας παρά ένα ατύχημα όπως είχε αφήσει να εννοηθεί τότε. Η Love απαγόρεψε στον Cobain τη χρήση ναρκωτικών και εκείνος κατέφευγε σε λύσεις όπως το να “φτιάχνεται” στο σπίτι του dealer του έχοντας πια κόψει κάθε επαφή με τα υπόλοιπα μέλη των Nirvana. Δεν πατούσε πλέον σε πρόβες και δεν δεχόταν φωτογραφήσεις για επερχόμενα event.


Στις 30 Μαρτίου έπειτα από προτροπή κοντινών του προσώπων μπαίνει σε κλινική αποτοξίνωσης από την οποία δραπετεύει 3 μέρες μετά πριν χαθούν τα βήματα του μέχρι τη μέρα που επιβεβαίωσε αυτό που έγραψε στο γράμμα του. Κάποτε ένα άλλο μέλος του club 27, ο μεγάλος Jimmy Hendrix είχε πει πως “είναι αστείος ο τρόπος που ο κόσμος αγαπά τους νεκρούς. Μόλις πεθάνεις φτιάχτηκες για μια ζωή. Πρέπει να πεθάνεις πριν καταλάβουν τι αξίζεις.” Ο τρόπος με τον οποίο πέθανε ο Cobain του χάρισε το θρυλικό status που έχει ως σήμερα. Στο απόγειο της καριέρας του πριν σβηστεί η φήμη των Nirvana και έρθουν οι επιλογές για μέτριες εμφανίσεις προκειμένου να πληρωθούν τα έξοδα. Ο Kurt πεθαίνει ως θρύλος και η καλλιτεχνική του ακεραιότητα, το χαρισματικό του ταλέντο και η ικανότητα να μετατρέπει την κατάθλιψη του σε στίχους και νότες παραμένουν ακέραιες στο διηνεκές.


8 χρόνια μετά η grunge δέχεται και δεύτερο πλήγμα. Στις 5 Απριλίου 2002 ο χαρισματικός Layne Staley, αφήνεται στις παρενέργειες του speedball και βάζει τέλος σε μια επώδυνη πορεία προς το τέλος. Ο Staley δεν έφυγε ως σταρ, δεν τον έψαξε κανείς παρά οι γονείς του. Ο τύπος που μεσουρανούσε στις ανήσυχες grunge σκηνές των 90ς εντοπίστηκε στο διαμέρισμα του νεκρός από υπερβολική δόση μείγματος κοκαΐνης και ηρωίνης από τους γονείς του που είχαν ειδοποιήσει την αστυνομία μέρες. Παρατήρησαν πως ο Staley είχε σταματήσει να τραβά λεφτά από τον τραπεζικό του λογαριασμό. Ο Layne πάλευε με την εξάρτηση σε όλη του την καριέρα. Μπλεγμένος στον ιστό της ηρωίνης και χρόνια μετά την τελευταία ενεργή δραστηριότητα των Alice In Chains, δε μπορούσε πια να εκτιμήσει την σημασία του στη μουσική ιστορία. Μετά την τελευταία του εμφάνιση με τους AIC το 1996, επέλεξε να αποφύγει κάθε επαφή με τον έξω κόσμο ζώντας μια ζωή σε απομόνωση. Ο θάνατος του φαινόταν τόσο αναπόφευκτος, από τη στιγμή που απέφευγε ακόμα και να βγαίνει από το διαμέρισμα του. Δύο βδομάδες μετά το θάνατο του στις 19 Απριλίου, η μητέρα και ο πατριός του, ανακάλυψαν τη σορό του που ζύγιζε μόλις 39 κιλά, ένας αριθμός που φανέρωνε την εγκατάλειψη και την παράδοση του στη μοίρα. Η μνήμη του ξεθώριασε και ενώ ο Cobain θεωρείται ένα θύμα των επιπτώσεων των ναρκωτικών, η γνώμη του κόσμου για τον Staley είναι πως ήταν ένα απελπισμένο πρεζόνι που ξεγράφτηκε μέχρι και από τα μέλη των AIC. H ακμή της grunge είχε περάσει από καιρό, όταν ο Staley έφυγε από τη ζωή και αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο. 

Ο τελευταίος άνθρωπος που επικοινώνησε μαζί του ήταν ο μπασίστας των AIC, Mike Starr. Βλέποντας τον σε εξαθλιωμένη κατάσταση, προσπάθησε να τον βοηθήσει, με τους δύο άντρες να έρχονται σε ρήξη και τον Starr να τον εγκαταλείπει θυμωμένος που αρνήθηκε την βοήθεια του. Ο Starr για χρόνια κατηγορούσε τον εαυτό του για το θάνατο του Staley γεγονός που εξομολογήθηκε σε συνέντευξη το 2010. Αργά και επώδυνα, έτσι έφυγε ο Layne. H ίδια του η φύση προκάλεσε αυτή την παρακμή μέχρι το τέλος.


Τόσο ο Cobain όσο και ο Staley έζησαν ζωές ως rockstars και αφελώς οι θάνατοι τους μπορούν να ερμηνευτούν ως παράλογοι τρόποι να φύγει ένας rockstar. Προτιμώ να τους έχω στο μυαλό μου ως δύο ανθρώπους, ως δυο καλλιτέχνες καλύτερα, που μοιράζονται πολλά περισσότερα από την ίδια ημερομηνία θανάτου. Οι δυο τους πήγαν την δημιουργικότητα πολλά χιλιόμετρα πέρα από τα όρια της εποχής. Η μουσική τους παραμένει αιώνια και το στίγμα τους χαραγμένο σε μια εποχή που οι οπαδοί της μουσικής μέσω των Nirvana και των Alice in Chains απελευθερώθηκαν από τα δεσμά των προηγούμενων ακουσμάτων τους, που έδειχναν να βαλτώνουν δημιουργικά. Η σημερινή μέρα είναι θλιβερή όχι μόνο για τη grunge αλλά για τη μουσική γενικότερα. Ίσως ο τίτλος του διπλού ηχογραφημένου live album των Led Zeppelin περιγράφει με παρηγορητικό τρόπο την κληρονομιά των δύο καλλιτεχνών: The Song Remains The Same.

Rip Kurt and Layne.