Η δεύτερη δουλειά των Motörhead, Overkill, είναι αναμφισβήτητα η πιο δυνατή κυκλοφορία τους. Κυρίως επειδή αντιπροσώπευε το χαώδες εξελικτικό άλμα που έκανε η μπάντα σε σχέση με το ντεμπούτο της, πάντα σε μουσική κλίμακα. Ένα άλμα που ανέδειξε τον ήχο που έγινε σήμα κατατεθέν των Motörhead υπό τους όρους της ταχύτητας και της βίας που έβγαζαν αλλά και τους χαρακτηριστικότατους στίχους τους. Κανένα από τα επόμενα άλμπουμ, συμπεριλαμβάνοντας και την τεράστια επιτυχία του “Ace of Spades”, δεν θα έπιανε τα επίπεδα του “Overkill” καθώς ήταν εκείνο που αποτέλεσε οδηγό για τη δημιουργία αυτού που μερικά χρόνια αργότερα θα αποκαλούσαμε “thrash metal”. Εν ολίγοις αν δεν υπήρχε “Overkill” δε θα υπήρχαν Metallica, Slayer, Anthrax, Megadeth, Exodus, Testament και η λίστα δεν έχει τέλος..
Ασχέτως αν υπάρχουν διαφορετικοί ρυθμοί και μελωδίες στα τραγούδια του δίσκου, υπάρχουν και ορισμένα μουσικά μοτίβα τα οποία τα ενώνουν. Μεταξύ άλλων ξεχωρίζει το παρανοϊκό παίξιμο των drums από τον μεγάλο Phil “Philthy Animal” Taylor, η μανία στο μπάσο από τον Lemmy που σχεδόν ακουγόταν σαν ρυθμική κιθάρα και φυσικά οι πανκιές του Fast Eddie Clark στην κιθάρα που χαρακτηρίζουν το συγκρότημα από τη γέννηση του. Παρόλο που η συνταγή δεν είναι και τόσο διαφορετική σε σχέση με το ομώνυμο ντεμπούτο των Motörhead, εδώ η φόρμουλα προστάζει να υπάρχει περισσότερη ισχύς στα κομμάτια, και αντί ο ήχος να κλίνει ξανά προς την punk, η μπάντα ανεβαίνει επίπεδο και πηγαίνει τον ήχο της heavy metal σε άλλη διάσταση. Από το rock and roll και τις ψυχεδελικές τάσεις σε όλα αυτά που περικλείονται στη λέξη Motörhead: Κλασικό, τραχύ και γρήγορο metal.
Τα τραγούδια δεν διαμορφώνονται με το τρελό ύφος του ομότιτλου κομματιού. Παρόλα αυτά είναι ιδαίτερα δυνατά και γρήγορα, αν όχι thrash, με εξαίρεση τα πιο αργά “Capricorn” και “Metropolis”, τα οποία βέβαια παίζονται με ένα πολύ ταιριαστό γρήγορο στυλ στη ζωντανή ηχογράφηση No Sleep 'til Hammersmith που κυκλοφόρησε 2 χρόνια αργότερα το 1981. Οι μουσικές ιδέες που εισήγαγε το Overkill φυλάττονται σαν θέσφατα και θεωρούνται θησαυρός από τους φανατικούς του είδους, κυρίως επειδή οι επόμενες κυκλοφορίες δεν ακούγονται όπως αυτό εδώ το άλμπουμ. Για αυτό το λόγο όλος ο δίσκος αποτελεί ένα highlight στην καριέρα των Motörhead και δεν υπάρχει ούτε ιδέα filler υλικού. Αυτό που μένει στο τέλος είναι η αδιαμφισβήτητη σημαντικότητα του δίσκου και αυτό γιατί λειτούργησε μεταβατικά χωρίς το παλιό στυλ να έρχεται σε ρήξη με το νέο. Με όποιο τρόπο και αν το αντιμετωπίσεις, είτε ως μουσική επανάσταση είτε ως ένα πολύ καλό δίσκο με αρκετές μουσικές εκπλήξεις το Overkill αποτελεί ένα στοιχειώδες και βασικό άλμπουμ κάθε αυθεντικού metalhead εκεί έξω.