Τι να πει κανεις για το Violator; Ας ξεκινήσουμε πως έκλεισε τα 30 του χρονια. 30 χρονια! Μετά το Music for the Masses και το 101 οι Depeche Mode συνεργάζονται με τον μουσικό παραγωγό Mark Ellis, γνωστό και ως Flood, και μαζί ξεκινούν τη δημιουργία αυτου που θα αποτελούσε έπειτα ένα από τα εμβληματικοτερα άλμπουμ της ποπ μουσικής. Με ένα βαρυ βιογραφικό ο Flood, έχοντας συνεργαστεί ήδη με ονόματα όπως οι U2, Nine inch Nails, Nick Cave, Pj Harvey και New Order αποτελεί ας πουμε μια κίνηση χαμηλού ρίσκου μα τεράστιων πιθανοτήτων επιτυχίας καθώς έχει συνεργαστεί και με τους Depeche Mode ως τεχνικός ήχου ωστόσο στο Shake The Disease.
Το Personal Jesus κυκλοφορεί ως single το 1989, μαζί με το δευτερεύον Dangerous που αποτελεί ένα εξίσου εξαιρετικό κομμάτι, χαρίζοντας στο συγκρότημα μια τρομακτική ατμόσφαιρα ενθουσιασμού γυρω από το ονομα τους και την κυκλοφορία του νέου δίσκου. Τα επαναλαμβανόμενα και σχεδόν υπνωτικά χουκ της κιθάρας, η πιασαρικη μελωδία και αυτός ο ανορθόδοξος τρόπος εμπλοκής της synth-pop στη rock κάνουν το Personal Jesus παγκόσμια επιτυχία ειδικά σε ΗΠΑ, Καναδά και Ευρώπη.
Η demo έκδοση του Enjoy the Silence δεν έχει καμία σχέση με το single. Όταν ο Martin Gore μοιράστηκε με την υπολοιπη μπάντα και τον Flood το demo, όλοι αμέσως είδαν τη μαγεία της μελωδίας αλλά πρότειναν ένα πιο γρήγορο τέμπο και μια ατμόσφαιρα βγαλμένη από ντισκοτέκ. Ο πληκτράς Alan Wilder με τον Flood, άδραξαν την ευκαιρία και μετέτρεψαν το Enjoy the Silence σε μια ποπ μπαλάντα κάνοντας το αυτόματα πολύ ιδιαίτερο. Στις 5 Φεβρουαρίου 1990 βγαίνει στον «αέρα» και γίνεται το κορυφαίο κομμάτι των Depeche Mode σε οποιοδήποτε μουσικό τσαρτ των Ηνωμενων Πολιτειών και κατά πολλούς το πιο αναγνωρίσιμο κομμάτι τους. Επιπλέον το μουσικό βίντεο του κομματιού αποτελεί ορόσημο για την ποπ μουσικη και, επιπροσθέτως, κουλτούρα.
Τρεις εβδομάδες πριν την παγκόσμια περιοδεία για το άλμπουμ οι DM κυκλοφορούν ακόμα ένα κομμάτι ως single. Το Policy of Truth, σε μια προσπάθεια να ερμηνευτεί, μιλα για το πως κανενας ποτε δεν είναι ειλικρινής στο 100% και πως πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στο τι αποκαλύπτουμε για τον εαυτο μας καθώς αφού το κάνουμε, δε μπορούμε να το παρουμε πίσω. Από τη σκοπια της δημιουργίας το Policy of Truth αποτελεί μια περίπλοκη σύνθεση και αυτό οφείλεται στα τόσα διαφορετικά synth μουσικά στρώματα που έχει. Στο b-side του σινγκλ βρίσκουμε το Kaleid που είναι ο ορισμός της ναιντιλας και αποτέλεσε μαζί με το πρελούδιο του Crucified τη μελωδία που άνοιξε την παγκόσμια περιοδεία του Violator.
Το World in my Eyes αποτελεί το τελευταίο single πριν την κυκλοφορία του άλμπουμ και συμπεριέλαβε τα όμορφα Happiest Girl και Sea of Sin στη b-side. Το εναρκτήριο κομμάτι του Violator αποτελεί μια σύνθεση που θυμιζει Kraftwerk και σίγουρα δε το σκιπαρεις. Σκέψου για παράδειγμα ένα τραγούδι που η μελωδία του, ο καλλιτέχνης και η απόδοση των στίχων του σε κρατα να το ακούσεις: αυτό προξενεί το World in my Eyes. Όπως και το Policy if Truth, στο ερωτικο αυτό κομμάτι φιγουράρουν πολλά ηχητικά samples, μελωδίες και synth πινελιές που το ολοκληρώνουν και διεγείρουν το ενδιαφερον του ακροατή.
Τα δυο σόλο τραγούδια του Martin Gore έχουν και αυτά την ομορφιά τους. Ακούγοντας το πρώτο, με τίτλο Blue Dress, χάνεσαι αναμεσα σε στίχους περί ερωτικής φλόγας που σβήνει γρήγορα, εμμονής στον ερωτικο πόθο και σεξουαλικής διέγερσης λόγω ηδονοβλεψίας. Ο φαύλος νους του Gore αποτυπώνεται και στο Sweetest Perfection, ένα αμφίσημο κομμάτι που κάποιος θα μπορούσε να πει ότι μιλάει για το σεξ, κάποιος άλλος για τα ναρκωτικά, κάποιος για την κακοποίηση. You name it.
Φτάνοντας στο Waiting for the Night συναντάμε το πιο σκοτεινό τραγούδι του δίσκου ενδεχομένως. Ένα τραγούδι που μιλα για τη νηνεμία μετά την καταιγίδα και τρόπους να ξεφύγεις από την ιδια σου τη ζωή. Μυστηριώδες και ήρεμο φτανει στα αυτιά σου ως μια ηχογράφηση πλουσίων και γήινων συναισθημάτων. Ο τρόπος με τον οποίο ο Martin Gore και ο Dave Grahan εναρμονίζονται εδώ, κάνουν το κομμάτι πιο αλλόκοτο από ότι ήδη είναι.
Πριν το Waiting for the Night βέβαια, συναντάμε το cult classic Halo. Με στίχους όπως «You wear guilt, like shackles on your feet” δίνεται ενας βαρύς και δηκτικός τόνος. Μια ηλεκτροροκ ένωση με τα samples του Policy of Truth, πραγματική ηχητική ευχαρίστηση. Το ορχηστρικό φιναλε, επιπλέον, του προσθέτει ένα πιο συναισθηματικό στοιχείο και βαρος, καθιστώντας το Halo ένα κομμάτι υψηλής τεχνικής και ικανότητας σύνθεσης.
Μιλώντας για συναισθηματικό βαρος, ο δίσκος κλείνει με το το Clean. Ο τίτλος σε προϊδεάζει για το περιεχόμενο των στίχων και τη βαρύτητα της θεματολογίας. Είναι ένα τραγούδι για τον εθισμό, την αβεβαιότητα της επανένταξης και τον φόβο πως η εσωτερική μαχη θα χαθεί στην επόμενη στροφη. Ένα μελωδικό synth διαμάντι που χαρίζει έναν τονο απόγνωσης και απελπισίας και με το χαρακτηριστικό ρυθμο των ντραμς να υπονοεί τη δύναμη του δαίμονα της εξάρτησης. Ένα υπέροχο φιναλε ενός υπέροχου δίσκου.
Το Violator είναι ένα μουσικό επος. Το κάθε τραγούδι αποτελεί μια μοναδική ατμοσφαιρική δημιουργία που σε κάθε πλούσια ηχητική σύνθεση εμφανίζεται η αφοσίωση των μελών της μπαντας και της ομαδας παραγωγής. Έτσι προκύπτει ένα άχρονο έργο. Από τα singles, τις δευτερεύουσες κυκλοφορίες και τα album tracks κάθε κομμάτι ξεχωρίζει ως μοναδικό. Η απομόνωση, η ενοχή, η εμμονή και η απόγνωση του ατόμου μέσα από τους διφορούμενου, σκοτεινούς και βαθιά συναισθηματικούς στίχους μας χαρίζουν ένα σπάνια αψεγάδιαστο άλμπουμ.
Alan, Andy, Dave, Martin και Flood, ευχαριστούμε!