Υπέθεσε πως συναντάς ένα ον που δεν έχει ξανακούσει ΠΟΤΕ metal. Πες πως είναι ένας εξωγήινος που θέλει να μάθει την ανθρώπινη μουσική, πες πως είναι το ανιψάκι σου που θέλει να μάθει την μουσική που ακούς, πες πως είναι ο πατέρας σου που (για κάποιο παράξενο λόγο) θέλει να ξεκινήσει να ακούει metal. Ποιος είναι ο δίσκος που θα του δώσεις να ακούσει;
Ναι, προφανώς και είναι το Master Of Puppets. Ο καλύτερος δίσκος metal που έχει παράξει ποτε ανθρώπινος νους. Η σύμπραξη των 4 καβαλάρηδων του thrash metal, μια δημιουργία που τίποτα δεν την έχει αγγίξει σε τελειότητα (ίσως ελάχιστα κοντά το Painkiller και το Number Of The Beast) και πιθανότατα δεν ξέρουμε αν θα ξανακούσουμε δίσκο που να αλλάξει τόσο πολύ την μουσική που λατρεύουμε.
Βρισκόμαστε στο τέλος του καλοκαιριού του 1985, οι 20άρηδες James-Kirk-Lars-Cliff έχουν ολοκληρώσει την περιοδεία για τον 2ο δίσκο τους, το Ride The Lightning, η φήμη τους βρίσκεται σε διαρκή άνοδο και είναι έτοιμη για την δημιουργία του νέου τους δίσκου. Οι ηχογραφήσεις των κομματιών ξεκίνησαν τον Σεπτέμβρη που ήρθε, με το συγκρότημα να μεταβαίνει στα Sweet Silence Studios που βρίσκονται στην Κοπεγχάγη της Δανίας, όπου παρέμειναν για 4 μήνες. 4 ολόκληροι μήνες σχεδόν στο σκοτάδι, όπως μας έχει πει ο Λαρς σε συνέντευξη του, καθώς η μπάντα ξεκινούσε να δουλεύει από τις 6 το απόγευμα μέχρι τις 6 το επόμενο πρωί καθημερινά, πράγμα το οποίο τους έκανε να ζουν ένα διαρκές σκοτάδι. Όλα τα κομμάτια ήταν ήδη προσχεδιασμένα πριν το καλοκαίρι του 1985, και μόνο το "The Thing That Should Not Be" με το "Orion" γράφτηκαν επί ευρωπαϊκού εδάφους. Ο παραγωγός του δίσκου, ο Flemming Rasmussen (παραγωγός και του Ride The Lightning) είχε αναφέρει πως οι Mets ήταν αρκετά έτοιμοι για τον δίσκο, με demos υψηλής ποιότητας, αλλά ο λόγος που η διάρκεια των ηχογραφήσεων καθυστέρησε παραπάνω από το RTL ήταν το υψηλό αίσθημα τελειομανίας που έδειχναν τα 4 μέλη για το άλμπουμ τους. Κάτι ήξεραν οι ίδιοι.
Το αποτέλεσμα ήταν κορυφαίο. Thrash, θυμός, ισχυρά πολιτικά μηνύματα, ευαισθησίες, επιθετικότητα, σκεπτικισμός. Και όλα αυτά τα ενώνει ένα μήνυμα. "MASTER, MASTER!" Οι Metallica κατάφεραν και τα χώρεσαν όλα. ΟΛΑ. Έκαναν ένα άλμπουμ-σημείο αναφοράς για το μέλλον. Ένα άλμπουμ που μερικά χρόνια μετά δεν θα αγγιζόταν η τελειότητα του. Και με αυτό το άλμπουμ δίσκο πέρασαν στην αιωνιότητα, στο πάνθεον της μουσικής, και όλα αυτά στα mid 20s τους.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που άκουσα ετούτο τον δίσκο. Η έκπληξη που μου δημιούργησε το νεύρο του Battery, η αλλαγή στην μελωδία του Puppets, το ατμοσφαιρικό Orion. Είναι τρομερό το πόσο μπορούν να χαράξουν την ψυχή σου κάποια τραγούδια, ή η μουσική γενικότερα. Το Master Of Puppets θα παραμείνει για πάντα ο Νο1 αγαπημένος μου και κατά την άποψη μου (που συμμερίζονται πολλοί) ο καλύτερος που έχει υπάρξει ποτέ.
Σήμερα ο δίσκος γίνεται 34 ετών και αυτό το άρθρο είναι μια γιορτή για όλες αυτές τις γενιές που έχει μεγαλώσει και όλες εκείνες που πρόκειται να μεγαλώσει.
Χρόνια πολλά Master Of Puppets.
Χρόνια πολλά Metallica.
MASTER, MASTER!
