Η φράση “όταν πετούν τα γουρούνια” ή “When pigs fly” είναι ένα σχήμα λόγου που χρησιμοποιείται στην αγγλική γλώσσα για να υποδηλώσει το αδύνατον. Δηλώνει μια υπερβολή για να περιγράψει το πόσο ανέφικτο είναι κάτι. Θα εμπλακεί ως απάντηση σε ερωτήσεις, οι συνθήκες των οποίων δε θα πραγματοποιηθούν ποτέ, με ένα σαρκαστικό τόνο. Η φράση αυτή έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον στην ποπ κουλτούρα με χιουμοριστική διάθεση ή και κατηγορηματική. Ο διάσημος Αμερικανός συγγραφέας John Steinbeck για παράδειγμα τη χρησιμοποιεί στα βιβλία του στη λατινική φράση ad astra per alas porci (στα αστέρια πάνω στο φτερό του γουρουνιού) σαν σαρκασμό όταν καθηγητής του στο πανεπιστήμιο του έλεγε πως δε θα γίνει ποτέ συγγραφέας. Έχει όμως και πολιτική διάσταση, την κορυφαία απεικόνιση της οποίας ανακαλύψαμε στο διάσημο και κλασικό πια εξώφυλλο του δίσκου-μανιφέστο των θρυλικών Pink Floyd, Animals που κυκλοφόρησε στις Ηνωμένες Πολιτείες στις 12 Φεβρουαρίου 1977.
Το Animals είναι το αποτέλεσμα μιας εποχής μεταβατικής για τη μπάντα. Απολαμβάνοντας ήδη την επιτυχία του The Dark Side of The Moon αλλά παράλληλα θρηνόντας και το χαμό του Syd Barrett εισέρχονται σε μια νέα φάση. Διακόπτουν τις περιοδείες για να αφοσιωθούν στη δημιουργία του δικού τους χώρου ηχογραφήσεων, τον οποίο και δημιουργούν με τα έσοδα από τις πωλήσεις δίσκων. Έτσι το 1977 στα Britannia Row Studios, το Animals μπαίνει σε εφαρμογή. Η δημιουργικότητα του Roger Waters μέσω εντάσεων με τα υπόλοιπα μέλη, στρέφεται, μέσω ενός εξαιρετικού concept album, προς την κοινωνία την ίδια. Μια Οργουελική κοινωνικοπολιτική κριτική, με τα πρώτα δείγματα ροπής της μπάντας προς το progressive rock και ένα εμβληματικό εξώφυλλο με δύο ιστορίες: το εργοστάσιο και το γουρούνι.
Το Animals είναι το αποτέλεσμα μιας εποχής μεταβατικής για τη μπάντα. Απολαμβάνοντας ήδη την επιτυχία του The Dark Side of The Moon αλλά παράλληλα θρηνόντας και το χαμό του Syd Barrett εισέρχονται σε μια νέα φάση. Διακόπτουν τις περιοδείες για να αφοσιωθούν στη δημιουργία του δικού τους χώρου ηχογραφήσεων, τον οποίο και δημιουργούν με τα έσοδα από τις πωλήσεις δίσκων. Έτσι το 1977 στα Britannia Row Studios, το Animals μπαίνει σε εφαρμογή. Η δημιουργικότητα του Roger Waters μέσω εντάσεων με τα υπόλοιπα μέλη, στρέφεται, μέσω ενός εξαιρετικού concept album, προς την κοινωνία την ίδια. Μια Οργουελική κοινωνικοπολιτική κριτική, με τα πρώτα δείγματα ροπής της μπάντας προς το progressive rock και ένα εμβληματικό εξώφυλλο με δύο ιστορίες: το εργοστάσιο και το γουρούνι.
Η σύλληψη του εξωφύλλου έγινε και αυτή από τον Roger Waters με τη μπάντα να προσεγγίζει ξανά την σχεδιαστική εταιρία Hipgnosis να αναλάβει το τελικό προϊόν. Με το κλασικό σουρεαλιστικό στυλ τους στη φωτογραφία, χειραγωγούν το μάτι του θεατή με προοδευτικές για την εποχή τεχνικές σχεδόν σαν πρόγονος του σημερινού Photoshop. Εδώ όμως δεν υπήρχαν περιθώρια για οπτικά εφέ καθώς η σύλληψη ήταν από μόνη της περίεργη. To σκηνικό είναι στημένο στο εργοστάσιο ηλεκτρισμού Battersea στο Λονδίνο, μια τοποθεσία επιλογής του Waters. Όλα όμως θα πήγαιναν πολύ στραβα…
Μια κατηφιασμένη δεκεμβριανή ημέρα, μια ομάδα ανθρώπων καταφτάνει στο Battersea Power Station και μαζί τους φέρνει κάτι πολύ παράξενο. Ένα γιγάντιο, φουσκωτό γουρούνι, κατασκευής της εταιρίας Zeppelin ετοιμάζεται να υψωθεί στο λονδρέζικο ουρανό για τις ανάγκες της φωτογράφησης. Το πλάνο ήταν να φουσκώσουν το γουρούνι με ήλιο ώστε να σταθεί στον ουρανό, να φωτογραφηθεί και ένας σκοπευτής να το πυροβολήσει σε περίπτωση που σπάσει τις αλυσίδες του. Το πλάνο αναβλήθηκε για την επόμενη καθώς ο καιρός δεν επέτρεπε την παραμικρή κίνηση. Την άλλη μέρα όμως ξέχασαν κάτι πολύ σημαντικό: Να φέρουν το σκοπευτή. Το γιγαντιαίο χοιρινό όπως αναμενόταν από τον κακό καιρό έσπασε την αλυσίδα που το κρατούσε πάνω από το εργοστάσιο και ξεκίνησε να αιωρείται στον ουρανό του Λονδίνου, φτάνοντας μέχρι τον εναέριο χώρο του αεροδρομίου Heathrow φρικάροντας τους εργαζόμενους εκεί αλλά και έναν αγρότη, στου οποίου τη φάρμα κατέληξε το γουρούνι, επειδή τρόμαξε τις αγελάδες του. Οι φωτογραφίες όμως είχαν ήδη βγει και η ιστορία ήταν έτοιμη να γραφτεί.
Μια κατηφιασμένη δεκεμβριανή ημέρα, μια ομάδα ανθρώπων καταφτάνει στο Battersea Power Station και μαζί τους φέρνει κάτι πολύ παράξενο. Ένα γιγάντιο, φουσκωτό γουρούνι, κατασκευής της εταιρίας Zeppelin ετοιμάζεται να υψωθεί στο λονδρέζικο ουρανό για τις ανάγκες της φωτογράφησης. Το πλάνο ήταν να φουσκώσουν το γουρούνι με ήλιο ώστε να σταθεί στον ουρανό, να φωτογραφηθεί και ένας σκοπευτής να το πυροβολήσει σε περίπτωση που σπάσει τις αλυσίδες του. Το πλάνο αναβλήθηκε για την επόμενη καθώς ο καιρός δεν επέτρεπε την παραμικρή κίνηση. Την άλλη μέρα όμως ξέχασαν κάτι πολύ σημαντικό: Να φέρουν το σκοπευτή. Το γιγαντιαίο χοιρινό όπως αναμενόταν από τον κακό καιρό έσπασε την αλυσίδα που το κρατούσε πάνω από το εργοστάσιο και ξεκίνησε να αιωρείται στον ουρανό του Λονδίνου, φτάνοντας μέχρι τον εναέριο χώρο του αεροδρομίου Heathrow φρικάροντας τους εργαζόμενους εκεί αλλά και έναν αγρότη, στου οποίου τη φάρμα κατέληξε το γουρούνι, επειδή τρόμαξε τις αγελάδες του. Οι φωτογραφίες όμως είχαν ήδη βγει και η ιστορία ήταν έτοιμη να γραφτεί.
Το κατά τα άλλα συμπαθές παμφάγο ζώο, αποτελεί καυστική φιγούρα άσκησης κριτικής. Με βολές κατά του καθεστώτος του ύστερου καπιταλισμού ο Waters θα δηλώσει πως “ο κόσμος είναι ένα στενάχωρο μέρος. Αυτές είναι μέρες στις οποίες πρέπει να θρηνούμε. Τα πράγματα δε γίνονται καλύτερα αλλά χειρότερα και τα 70s είναι μια απειλητική δεκαετία.” Κατά το παραμύθι με τα τρία γουρουνάκια εξηγεί τη χρήση του ζώου ως συμβολισμό στο album και ταυτίζει τα 2 από τα 3 με ανθρώπους. To πρώτο αντιπροσωπεύει τις εταιρίες, το δεύτερο τη Μάργκαρετ Θάτσερ και το τρίτο την Μary Whithouse, πρόεδρο του συβουλίου θεατών και ακροατών, κάτι σαν το δικό μας ΕΣΡ, η οποία την περίοδο εκείνη έτρεχε μια καμπάνια περί ηθικής μόλυνσης μέσω των τραγουδιών που έβγαιναν. Όπως και στα λόγια του Waters, στους στίχους του Animals και στο οργουελικό μυθιστόρημα “η φάρμα των ζώων” τα γουρούνια είναι οι δικτάτορες, τα εξυπνότερα των πλασμάτων που καταπιέζοντας τα υπόλοιπα ζώα τις φάρμας περνούν τις δικές τους επιθυμίες και θέλω, μη σεβόμενα τους υπόλοιπους.
Από τότε το γουρούνι αποτελεί σύμβολο τόσο στις περιοδείες του συγκροτήματος όσο και στις σόλο εμφανίσεις των Roger Waters και David Gilmour. Δε σταματούν όμως εκεί οι συμβόλισμοι. Στο δυστοπικό δράμα του Alfonso Cuarón, Children of Men, το φουσκωτό γουρούνι (των Floyd) εμφανίζεται σαν cameo σε μια σκηνή για να δηλώσει αυτό που είπαμε αρχικά: Το αδύνατο. Πως σε μια ανθρωπότητα που πλέον καθίσταται δυνατό καμία γυναίκα να μην είναι γόνιμη, τότε τα γουρούνια μπορούν να πετάξουν. Έτσι ίσως το έβλεπε και ο Waters. Αφού μια κοινωνία καθίσταται δυνατόν να λειτουργεί υπό τους όρους της “μαύρης μαγείας” του καπιταλισμού όπου χωριζόμαστε στα γουρούνια δικτάτορες, στα σκυλιά κυνικούς θιασώτες της κοινωνικής ανέλιξης με κάθε κόστος και στα πρόβατα που πειθήνια δέχονται ότι μασημένη τροφή τους πετάξουν οι δυο παραπάνω κοινωνικές τάξεις, τότε μάλλον και τα γουρούνια μπορούν να πετάξουν τελικά.