Νέος δίσκος από τον Ozzy. Μια ατάκα που θα έφερνε ενθουσιασμό, όποιο έτος και να το άκουγες, εδώ και 40 ολόκληρα χρόνια. Ο Ozzy για την metal μουσική είναι μια σταθερά. Πάντα υπάρχει, πάντα θα υπάρχει και θα είναι εκεί για να επεμβαίνει μουσικά και να διδάσκει νέες (και όχι) μπάντες.

Ακούγοντας τον δίσκο νιώσαμε ένα αίσθημα αποχαιρετισμού. Σαν να σου λέει ο Ozzy πως φτάνουμε στο τέλος, και πως πρέπει να το αποδεχτούμε, όπως αυτός. Οι μισοί και βάλε στίχοι του άλμπουμ κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση. Βέβαια, πριν καλά-καλά ολοκληρώσουμε αυτό το κείμενο, ο Άρχοντας του Σκότους μας έκλεισε το μάτι, ανακοινώνοντας πως τον επόμενο μήνα θέλει να ξαναγράψει νέο δίσκο, αφού ακυρώθηκαν οι συναυλίες του και έχει τον χρόνο.

Μετά από σχεδόν μία βδομάδα ακροάσεων, παρατηρούμε πως τα τραγούδια του "Ordinary Man" κινούνται σε διαφορετικό μοτίβο από τον προκάτοχό του, "Scream" που κυκλοφόρησε πριν από 10 χρόνια. Οι κιθάρες ακούγονται διαφορετικά, προς το καλύτερο κατά την άποψη μας, και έχουν προστεθεί αρκετά κομμάτια πιάνου στα πιο μελωδικά κομμάτια.

Ο δίσκος αρχίζει με το 2ο single και video clip που κυκλοφόρησε, το "Straight To Hell", ένα κλασσικό Ozzy κομμάτι, δυναμικό και catchy ρεφρεν. Το "Under The Graveyard" είναι σίγουρα το καλύτερο κομμάτι της κυκλοφορίας και όχι μόνο, θα προσθέσουμε, καθώς με βεβαιότητα λέμε πως πρόκειται για ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχει κυκλοφορήσει ο Ozz. Ένα βιογραφικό και σκοτεινό κομμάτι για τα πάθη που βίωσε μετά την φυγή του από τους Sabbath, που συνοδεύεται από το ιδανικό βίντεο κλιπ/ταινία, δείχνοντας πως η Sharon Osbourne τον έσωσε. Δεν ξέρουμε αν είναι ιδέα μας ή όχι, αλλά προβλέπουμε να κυκλοφορεί ολόκληρη ταινία με την ζωή του. Που και να μην πρόκειται να συμβεί, δεν υπάρχει περίπτωση να μην του το πρότεινε το μεγάλο guest του δίσκου. Sir Elton John και Ordinary Man. Ένας λαμπρός ύμνος για το μετά, για την ζωή μετά τη μουσική. Ένα ακόμα κομμάτι που ξεχωρίσαμε είναι το "Scary Little Green Men", το οποίο έχει groove από παλαιότερα άλμπουμ και τις επόμενες μέρες θα ανέβει και το βίντεο κλιπ που πρωταγωνιστεί ο Jason Momoa. Τέλος, ο νέος φίλος του Ozz, ο Post Malone, δεν θα μπορούσε να λείπει. Μετά το επιτυχημένο "Take What You Want" που είναι και το κλείσιμο του δίσκου, συνεργάστηκαν και σε ένα ακόμα κομμάτι, αρκετά διαφορετικό όμως. Πρόκειται για το γρήγορο "It's A Raid", σε ένα στυλ που δεν έχουμε συνηθίσει τον Posty, αλλά θα θέλαμε να τον ξαναδούμε, γιατί αντικειμενικά τέτοια metal κομμάτια ταιριάζουν στη φωνή του.

Ο δίσκος που γράφτηκε από τον Ozzy, δεν είναι ένας κοινός δίσκος. Διαβάζω από προχθές άσχημες κριτικές, πως μερικά τραγούδια δεν ακούγονται, πως τα μισά κομμάτια είναι fillers, πως η φωνή του είναι σκέτο auto-tune. Και θα πω. WHO CARES? Ένας Θεός της μουσικής, στα 70 χρόνια του εβαλε όλη του την ψυχή, έδωσε όλο τον εαυτό του και ότι συναισθήματα είχε και γι αυτό δημιουργήθηκε αυτός ο δίσκος. Δεν μπορούμε (και ούτε θέλουμε) να κρίνουμε και να βαθμολογήσουμε αντικειμενικά αυτή την κυκλοφορία. Είναι ο Θεός ο ίδιος. Είναι ο Ozzy μας.


//Don't know why I'm still alive,
Yes, the truth is I don't wanna die an ordinary man//

 No Ozz, you won't.


 Score: 10/10 ⭐️