Ο Jim Carrey είναι ο αγαπημένος μου κωμικός. Μακράν του επόμενου. Τον "γνώρισα" περίπου το 1999 σε μια βραδινή προβολή της πασίγνωστης ταινιάρας "The Mask" (ναι προφανώς στο MEGA), και από τότε τον ακολουθούσα σε οποιαδήποτε ταινία κι αν έβγαζε. Ίσως αυτή η παιδικότητα που έχει και βγάζει στο παίξιμο του, συμβάδιζε με την ηλικία μου. Σε όλες τις ταινίες του, ήμουν εκεί. Από το "Man on the moon", που ο 11χρονος εαυτός μου δεν κατάλαβε όταν βγήκε και έπρεπε να μεγαλώσω για να εκτιμήσω αυτό το διαμάντι, το Grinch, Ηλίθιος και Πανηλίθιος, το Θεός Για Μια Βδομάδα, το Yes Man, μέχρι και το Number 23 με τον πιο mainstream σοβαρό ρόλο του Jim Carrey μέχρι τότε. Ό,τι κι αν έβγαλε το αγάπησα και το αγαπάω ακόμα. Με λίγα λόγια, τον έχω σαν εικόνισμα από μικρός. Οπότε, είναι εύκολα αντιληπτό, πως δεν υπήρχε περίπτωση να μην γράφαμε άρθρο-αφιέρωμα στον Carrey.
Σε πολλές δηλώσεις του, έχει αναφέρει πως ήταν πάντοτε το ήσυχο και μοναχικό παιδί στο σχολείο, χωρίς πολλούς φίλους και έξω από τις παρέες. Η μεγάλη αλλαγή στην ζωή του ήταν όταν ανακάλυψε πως ο τρόπος για να κάνει φίλους, είναι κάνοντας τους ανθρώπους να γελάνε. Στην αρχή δεν ήταν εύκολο, προφανώς, αλλά ο μικρός James δεν το έβαλε κάτω. Σε πολλά παιδιά δεν άρεσε αυτό, ούτε και στους δασκάλους που έλεγαν στους γονείς του πως οι τρόποι του ενοχλούσαν το μάθημα τους. Ούτε αυτό τον κράτησε πίσω. Το 1972, και σε ηλικία 10 ετών, στέλνει το βιογραφικό του (!!!) στην γνωστή κωμικό Carol Burnett, ζητώντας της να τον συμπεριλάβει σε ένα από τα πολλά σόου που συμμετείχε.
Ωστόσο αυτό το διαχώρισε από τις σχολικές του σπουδές, που ήθελε διακαώς να πετύχει. Για να το κάνει αυτό όμως, έπρεπε κάπως να αντιμετωπίσει την μαθησιακή αναπηρία που είχε, την δυσλεξία. Το κατάφερε και αυτό, αναπτύσσοντας μια φαινομενική μνήμη, με πολλή προσπάθεια. Στο σπίτι, ο πατέρας του τον ενθάρρυνε την τρέλα του όσο μπορούσε, αντίθετα με την μητέρα του που πολλές φορές τον έστελνε τιμωρία στο δωμάτιο του. Jokes on her, ο Jim αυτό το εκμεταλλευόταν με το να εξασκεί την κωμικότητά του στον καθρέφτη.
Η οικονομική κατάσταση της οικογένειας του, δυστυχώς, δεν ήταν η καλύτερη. Μεγάλωσε στις φτωχές γειτονιές του προαστίου Newmarket, βόρεια του Toronto, μαζί με τα άλλα τρία αδέρφια του. Στο γυμνάσιο, αναγκάστηκε να κάνει νυχτερινές 8ωρες βάρδιες σε ένα τοπικό εργοστάσιο για να τα βγάλει πέρα η οικογένειά του, σε σημείο που τα πρωινά ήταν τόσο εξαντλημένος στο σχολείο που αδυνατούσε να παρακολουθήσει το μάθημα, μέχρι και που κοιμόταν στην τάξη. Αποξενώθηκε από φίλους και συμμαθητές, φοβούμενος πως θα ανακαλύψουν την "ντροπιαστική του φτώχεια" (όπως είχε δηλώσει), και αφού το σχολείο δεν τον βοηθούσε πια ούτε σε φιλικές σχέσεις, ούτε σε μάθηση, το παρατάει το 1978, όντας 16 ετών.
Οι γονείς του, βλέποντας πως ο περίγυρος τους δεν τους βοηθάει καθόλου, αποφάσισαν εκείνο τον καιρό να μετακομίσουν στο Scarborough του Ontario, και δίχως να έχουν αρκετά χρήματα για να καλύψουν το ενοίκιο, έμειναν για 8 ολόκληρους μήνες (!!!) σε ένα κίτρινο φορτηγάκι Wolkswagen, σταθμεύοντας σε περιοχές ελεύθερου κάμπινγκ στην περιοχή.
Μπορείτε να καταλάβετε το συναισθηματικό βάρος που κουβαλούσε τότε ο έφηβος Jim Carrey. Η απώλεια των εφήβων ετών του, η έλλειψη σχολικής μάθησης, η αμηχανία και οι κακουχίες της φτώχειας είναι καταστάσεις που θα δυσκόλευαν τον οποιοδήποτε έφηβο. Βέβαια, ίσως αυτές οι δυσκολίες ήταν που άνοιξαν το δρόμο για την επιτυχία, κάνοντας τον να αισθάνεται ότι έπρεπε να προσπαθήσει σκληρότερα από άλλους. "Οι μεγαλύτερες εκρήξεις δημιουργικότητας του και η αξιοθαύμαστη προθυμία του να παίρνει ρίσκα γεννήθηκαν μέσα από τις δύσκολες του καταστάσεις", έχει γραφτεί για εκείνον. Δεν άργησε να έρθει η αναγνώριση, καθώς εξέπληξε τους πάντες με τις γκριμάτσες και τις μιμήσεις του στο Yuk Yuk Comedy Club του Toronto, και μετά ακολούθησε η απογείωση.
Σήμερα ο Jim Carrey κλείνει τα 58 χρόνια, και είναι η κατάλληλη ημέρα για να υμνήσουμε τον αγαπημένο μου κωμικό και έναν από τους καλύτερους που έχουν υπάρξει. Έχει περάσει πάρα πολλά στη ζωή του, έχει κριθεί άσχημα για πολλές απόψεις του, τον έχουν βγάλει τρελό και έχει βρεθεί στο κέντρο της επικαιρότητας με άσχημο τρόπο τα τελευταία χρόνια, αλλά αυτό ποτέ δεν θα αλλοιώσει το πόσο και πως άλλαξε την κωμωδία παγκοσμίως. Και το πως θα είναι για πάντα ο παιδικός μου κωμικός ήρωας. Happy Birthday Jim!
