Αν υπήρχε ενας μετρητής κακιάς κινηματογραφικών villains οι υποψήφιοι θα ήταν σίγουρα αρκετοί. Darth Vader, Hans Gruber, Agent Smith, Anton Chigurh, Voldemort, Hannibal Lecter είναι μόνο μερικοί που σε ενδεχόμενη μέτρηση κακιάς θα βαρούσαν κόκκινο, ο καθένας με το δικό του τρόπο και γοητεία για το κίνητρο τους. Πρόσφατα είδαμε (ξανά) το 6ο Ταραντινικο επος, Inglorious Basterds, και θυμηθήκαμε τον ιδιαίτερο συνταγματάρχη Hans Landa, έναν χαρακτήρα τόσο καλογραμμένο που κοντράρει στα ίσια τους παραπάνω θρυλικούς κακούς της 7ης τέχνης.
Ο εξαιρετικός, και βραβευμένος με Όσκαρ, Christopher Waltz, υποδύεται τον, γεννημένο στην Αυστρία, συνταγματάρχη των Ναζί. Ο Hans Landa, γνωστός και ως Jew Hunter, μεταβαίνει στη Γαλλία όπου του έχει ανατεθεί η εύρεση των τελευταίων Εβραίων που έχουν απομείνει εκεί προκειμένου να τους εξοντώσει. Είναι πρώην ντετέκτιβ της Γερμανικής Αστυνομίας, μιλάει άπταιστα πολλές γλώσσες και κάτω από τον μανδύα του ευγενικού και χαμογελαστου στρατιωτικού κρύβει έναν σκληρό σαδιστη με ένα μοναδικό χάρισμα να γίνεται αντιπαθητικός και κάθαρμα από την πρώτη στιγμή που τον βλέπεις, με αποτελεσμα να τον θαυμάζεις στο τέλος(όχι τον ναζί, την ερμηνεία).
Η παρουσία του Συνταγματάρχη Hans Landa, στην πρώτη σκηνή της ταινία είναι αρκετή για να σε καθηλώσει στη θέση σου. Εξηγεί με περίτεχνο τρόπο τη γενικότερη απέχθεια του προς τους Εβραίους χειραγωγώντας έναν φτωχό Γάλλο αγρότη με τόσο δόλιο τρόπο και αδιαφορία για τα συναισθήματα του μέχρι να του αποκαλύψει που κρύβει μια οικογένεια Εβραίων, διατάζει τους στρατιώτες του με μια ψυχρή θεατρική χειρονομία να δολοφονήσουν αθώους ανθρώπους και έπειτα χαρίζει τη ζωή έναν εξ αυτών, απλά προς όφελος της προσωπικής του ευχαρίστησης.
Κάθε σκηνή στην οποια παρουσιάζεται έχει έναν αέρα ανάκρισης, έναν αόρατο φόβο, μια θεατρικότητα που όμοια της δε συναντάς συχνά σε κινηματογραφικό villain. Συμπεριφέρεται συνεχώς σαν ενας κακος Σέρλοκ Χολμς, κάτι που τον κάνει ακόμα πιο τρομακτικό και την ερμηνεία του ακόμα πιο πειστική.
Οι χαρακτηρες του Tarantino μπορούν να χαρακτηριστούν από πολλά επίθετα εκτός από το «συνηθισμένοι». Θα μπορούσε κάποιος να πει πως μια στολή SS έφτανε για να καταλάβουμε το ποιον του Hans Landa, ένα κόψιμο δρόμου στην αφήγηση προκειμένου να συστηθούμε με το χαρακτήρα του αλλά δε το κάνει. Αντ’ αυτου χτίζει ένα περίπλοκο, προκλητικό και εμβληματικό κακο που η προσωπικότητα του είναι ασύγκριτη σε σχέση με κάθε άλλο χαρακτήρα της ταινιας.
Είναι δύσκολο να σταματήσεις έναν τύπο που δεν ακολουθεί την κοινοτοπία των κακών. Η αυτοπεποίθηση του δε γνωρίζει εμπόδια και είναι ένα ξεκάθαρο μήνυμα ως προς την υπέρμετρη δυναμη των Ναζιστικων δυνάμεων κάποτε στην Ευρώπη. Μέχρι τη στιγμή που παραδίνεται η συνεκτικότητα του χαρακτήρα του αρχίζει να φθείρεται. Κυριεύεται από φόβο και δυσπιστία για ότι συμβαινει, σε μια γενικότερη μεταφορά με το τι συνέβη σε ολόκληρο το Τριτο Ραιχ, και ο πόλεμος πλέον για αυτον είναι μια χαμένη υπόθεση.
Μακριά από όλα τα κλισέ, ο Hans Landa σου δείχνει ποσα διαφορετικά πρόσωπα έχει το κακο στον κόσμο. Και ένα από αυτά είναι τρομακτικά ευγενικό, γοητευτικό, μορφωμένο και ορθολογικά σκεπτομενο. Και δε πρέπει να το φοβάσαι.
