Από τα soundtracks της τριλογίας Godfather, ξεχωρίζει το μεσαίο «παιδί» του Francis Ford Coppola. Η σύνθεση του θρυλικού Nino Rotta κέρδισε επιτέλους το Όσκαρ που του άξιζε και θα ήταν το δεύτερο αν για τη μουσική του Godfather I δεν είχε αποσυρθεί η υποψηφιότητα του από την Ακαδημία. Ο λόγος; Η επανάχρηση μιας ήδη υπάρχουσας μελωδίας που είχε συνθέσει ο ίδιος για την ταινία Fortunella του Eduardo de Filippo σχεδόν 20 χρόνια νωρίτερα το 1958, αποκαθιστώντας αυτή την αδικία.
Στα σάουντρακ του Part II, επανεμφανίζεται το διάσημο main theme μαζί με το εμβληματικό Speak Softly Love που δε προδίδουν σε καμία περίπτωση τη συστροφή του ύφους της μουσικής. Εκεί έρχεται να μας συστηθεί το The Immigrant. Μια σαρωτική μελωδία που έρχεται να φορτώσει τα αυτιά του ακροατή με τόνους νοσταλγίας στον απόηχο μιας απόκοσμος θλίψης. Στη σύνθεση των κομματιών συμμετέχει σε μερικά σημεία και ο Carmine Coppola, πατέρας του σκηνοθέτη της τριλογίας. Αυτό είναι που χαρίζει στο άλμπουμ την πλούσια αίσθηση της παραδοσιακής ιταλικής μουσικής, ακόμα περισσότερο από την ήδη εξαιρετική δουλειά του Rotta.
Από το άλμπουμ ξεχωρίζουμε τρία κομμάτια:
Main Theme/The Immigrant
Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός και η συγκεκριμένη αρχή ίσως είναι κάτι παραπάνω. Το πένθιμο σόλο της τρομπέτας από την πρώτη ταινία μας καλωσορίζει στο νέο ύφος των κομματιών αυτή τη φορά σε ένα πιο συναισθηματικό τόνο, όσο ξεκινάμε την περιήγηση μας στα ενδότερα της μυθολογίας του Νονού.
Vito and Abbandando
Μια μελαγχολική διασκευή του The Immigrant, που αποτελεί ενδεχομένως το πιο συναισθηματικό κομμάτι ολοκλήρου του δίσκου. Το κομμάτι ξεκινά με ένα αιφνιδιαστικό ιντερλούδιο, πριν καταλήξει σε ένα φινάλε του ίδιου theme αλλά αυτή τη φορά παιγμένο από chittara batente, μια παραδοσιακή ιταλική κιθάρα.
Murder of Don Fanucci
Σε σύνθεση Carmine Coppola, αυτή η εορταστική μελωδία συνοδεύει άψογα μια ακολουθία θρησκευτικής πομπής με όλο το τελετουργικό μεγαλείο και ψυχή του Καθολικού Δόγματος.
Με διάρκεια μόλις 38 λεπτά, ο διάκος εγγυάται και δεύτερη ακρόαση. Κάπως άδικα, ο Rotta μένει στην ιστορία μόνο ως ο συνθέτης αυτού του έπους, παρόλο που αποτελεί έναν εκ των πιο προικισμένων Ιταλών συνθετών του κινηματογράφου. Το έργο του, για παράδειγμα, να ντύσει μουσικά τις ταινίες του Federico Fellini, αποτελεί αδιαμφισβήτητα το σπουδαιότερο του επίτευγμα. Αλλά η δημιουργία του για το Godfather Part II, είναι εξίσου στιλπνή και ανήκει στο κινηματογραφικό πάνθεον.