Η άλλοτε ευκίνητη, γεμάτη αισθησιασμό περσόνα του αποτελεί μια εικόνα του παρελθόντος καθώς μέχρι τα τέλη των 60s έχει μετατραπεί σε σκιά του εαυτού του. Τα προβλήματα αλκοολισμού παρουσιάζουν έναν νωχελικό τύπο, με προβλήματα βάρους και απεριποίητο μούσι να κρύβει το πρόσωπο του προοικονομώντας μια μουσική παρωδία και όχι την αυθεντικότητα των Doors.
Η εμπλοκή του σε νομικά παραπτώματα, με αποκορύφωμα την προσβολή της δημόσιας αιδούς σε μια συναυλία το Μάιο του 69, ανάγκασαν πολλά μαγαζιά να κλείσουν τις πόρτες τους στο συγκρότημα. Εκείνη τη νύχτα δεν συνέβη κάτι που να μη δικαιολογούσε αυτή την κατάσταση. Ο Μόρισον κρεμασμένος από το μικρόφωνο, εξαντλημένος, ξεχνούσε τους στίχους τραγουδιών όπως το Light my fire, έγειρε πάνω στα ντραμς με τον John Densmore να τον σκουντά πριν εγκαταλείψει τη σκηνή νωρίς βάζοντας ένα τέλος σε αυτή την ντροπή.
Σε συνάντηση χωρίς τον Jim, τα υπόλοιπα μέλη αποφάσισαν ότι το σόου της Νέας Ορλεάνης θα αποτελέσει το κύκνειο άσμα τους όσον αφορά τις ζωντανές εμφανίσεις. Ο Μόρισον συμμετείχε στις ηχογραφήσεις ωστόσο του L.A. Woman, ένας δίσκος που θα αποτελούσε το δικό του τέλος με τους Doors πριν βρεθεί νεκρός σε μια μπανιέρα στο Παρίσι στις 3 Ιουλίου 1971.