Όταν ο 18χρονος Lars Ulrich επέστρεφε στις Ηνωμένες Πολιτείες από το Λονδίνο έπειτα από τη συναυλία των αγαπημένων του Lightning to the Nation και έβαζε αγγελία αναζητώντας μουσικούς να ξεκινήσει μια μπάντα σίγουρα δεν ήξερε τι θα ακολουθούσε. Ο James Hetfield απάντησε στο κάλεσμα του, οι Metallica πήραν σάρκα και οστά ενώ η εδραίωση του Lars σαν έναν από τους καλύτερους ντράμερ της ιστορίας ξεκινούσε ήδη. Ο Lars έγινε γνωστός ως ενας εκ των πρωτοπόρων στο γρήγορου ρυθμού thrash drumming, μέσω πολλών κομματιών των Metallica. Άσκησε αρκετή επιρροή σε διάφορους μουσικούς μέσω αφενός της φήμης τους συγκροτήματος, αφετέρου δε και των τεχνικών του στο παίξιμο, που θα δούμε αναλυτικότερα παρακατω πριν υιοθετήσει ένα πιο απλοποιημένο στυλ πράγμα που ωστόσο δεν αναιρεί τη σημαντικότητα του στο πάνθεον των ντράμερ. Το Renegades σας παρουσιάζει το τοπ5 στιγμών του Lars πίσω από τα τύμπανα του: 



 1. One 

Η τεχνικότητα του διπλού κικ του Λαρς δεν είναι και η αρτιότερη αλλά κανεις δε το κάνει με την ιδια διαρκεια οσο εκείνος. Και αυτό φαίνεται στο One. Τα τελευταία λεπτά είναι η επιτομή της τελειότητας. Αναπόσπαστο κομμάτι του περιεχομένου και της ιστορίας του τραγουδιού, το μοτίβο είναι εκ των πιο αναγνωρίσιμων και «μεταδοτικών» διαχρονικά. Όταν πατας το Play το ποδι σου ξεκινα αυτόματα να μιμείται τις κινήσεις του Δανου ντράμερ αποζητώντας λίγη από την αίγλη του. 



 2. Master of Puppets 

Πιθανόν να μην αναγνωρίζεται στο μέγιστο βαθμο η ικανότητα του Lars να προσθέτει το δικό του χρωμα στα τραγούδια πίσω από τα drums του. Στο Master of Puppets κάνει ακριβώς αυτό. Το παίξιμο του έρχεται σε απόλυτο κοντραστ με όλο το υφος του κομματιού και δένει υπέροχα ωστόσο με τα guitar riffs. Δεν είναι εύκολα αντιληπτό πως μια μικρή απόφαση του Lars στο παίξιμο του κάνει την εμπειρία ακρόασης τελείως διαφορετική άρα και αναπόσπαστο κομμάτι της εμπειρίας.



 3. Dyers Eve 

Αν ο Lars Ulrich ήταν τραγούδι τότε χωρίς αμφιβολία θα ήταν αυτό το μικρό επος από το And Justice for All. Τίποτα λιγοτερο τίποτα περισσότερο. 



4. Load (όλο το άλμπουμ) 

 Τα level κλασικοτητας του beat σε ολόκληρο το Load είναι επιπέδου John Bonham. Ειδικά στο Outlaw Torn. Καμία σχέση με το κλασικο υφος ερμηνείας του Ulrich αλλά σίγουρα ικανό να ταρακουνήσει λίγο τον αυχένα σου. 



5. Sad But True

 Ένα σημείο καμπής στην ιστορία της μεταλ κι ειδικότερα των metal drumming performances είναι το snare του Sad But True. Μπορεί να μην ακους καν Metallica και το Black Album να μη σου αρέσει αλλά το χαρακτηριστικό snare του Sad But True το γνωρίζεις καλά.