Στις 7 Νοεμβρίου 1913, στην Αλγερία, γεννιέται ο δεύτερος γιος του Lucien και της Catherine Camus. Μεγαλωμένος σε ακραία φτώχεια και με τη βοήθεια της γιαγιάς του, ο Albert Camus έλαμψε για πρώτη φορά στα σχολικά του χρόνια, υπό την καθοδήγηση και υποστήριξη του δασκάλου του Louis Germain, που είδε το ταλέντο του μικρού, το φρόντισε, το προστάτεψε και τον τοποθέτησε σε ένα μονοπάτι που θα οδηγούσε σε μερικά από τα πιο ιστορικά συγγράμματα που έχουν αντικρίσει τα μάτια μας.
Το 1957, απονέμεται στον Albert Camus το Νόμπελ Λογοτεχνίας, προς τιμήν της σημαντικότατης συνεισφοράς του στην λογοτεχνική παραγωγή, η οποία αντικατοπτρίζει ξεκάθαρα τα προβλήματα της ανθρώπινης συνείδησης στους καιρούς εκείνους. Με την ταπεινότητα που τον διέπει δεν ξεχνά τον δάσκαλο του και λίγο μετά του στέλνει την παρακάτω επιστολή.
«19 Νοεμβρίου 1957,
Αγαπητέ κύριε Germain,
Άφησα τη φασαρία που επικρατούσε γύρω μου τις τελευταίες μέρες να καταλαγιάσει πριν μιλήσω σε σας από τα βάθη της καρδιάς μου. Μόλις μου δόθηκε μια πολύ μεγάλη τιμή την οποία ούτε αναζητούσα αλλά ούτε και απαίτησα.
Αλλά όταν άκουσα τα νέα, ο πρώτος άνθρωπος που σκέφτηκα μετά τη μητέρα μου ήσασταν εσείς. Χωρίς εσάς, χωρίς το στοργικό χέρι που απλώσατε στο φτωχό παιδί που ήμουν τότε, χωρίς την διδασκαλία και τον παραδειγματισμό σας, τίποτα από αυτά δεν θα συνέβαινε.
Δε καταλαβαίνω τη συγκεκριμένη τιμή. Αλλά μου δίνεται τουλάχιστον η ευκαιρία να σας εξηγήσω τι ήσασταν και τι είστε για μένα, επιβεβαιώνοντας πως οι κόποι σας δε πήγαν χαμένοι, η δουλειά και η γενναιόδωρη καρδιά που έχετε ζει ακόμα σε ένα από τα μαθητούδια σας, που παρόλα τα χρόνια που πέρασαν, παραμένει ακόμα ένας ευγνώμων διδασκόμενος σας. Σας αγκαλιάζω με όλη μου την καρδιά.
Albert Camus»