15 Αυγούστου 1969. Μπέθελ, Νέα Υόρκη. Οι οργανωτές έχουν ήδη έρθει σε συμφωνία για το δανεισμό της φάρμας του κτηνοτρόφου Max Yasgur για να φιλοξενήσει το μεγαλύτερο μουσικό φεστιβάλ στην ιστορία. Το Woodstock Music & Art Fair ανοίγει τις πύλες του σαν σήμερα. Η απόφαση αυτή βρίσκει αντίθετη την κοινότητα του Μπέθελ, φοβούμενη την πιθανή παραβατική συμπεριφορά των παρευρισκόμενων όμως ο Max με δήλωση του στους
New York Times στηρίζει την απόφαση του λέγοντας: «Αν είναι να γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ των γενεών, εμείς οι μεγαλύτεροι πρέπει να κάνουμε περισσότερα από όσα ήδη κάναμε».
Σε μια εποχή που ο πόλεμος στο Βιετνάμ μαινόταν ακόμα, το Woodstock ήρθε για να αποδείξει πως η Ειρήνη και η Αγάπη είναι πιο δυνατές από κάθε πόλεμο. Οι πρώτες εκτιμήσεις έκαναν λόγο για 50 με 100 χιλιάδες κόσμο όμως στο τέλος της πρώτης ημέρας πάνω από 400 χιλιάδες άνθρωποι πέρασαν στον χώρο από τα νόμιμα σημεία. Δεν υπολογίζεται πόσοι χώθηκαν από τρύπες της περίφραξης.
Ήταν όλοι εκεί. Ο μεγάλος Jimmy, η Janis, ο Bob, ο Carlos...Ιερά τέρατα της ροκ συγκεντρωμένα με ένα μόνο σκοπό. Την ανάδειξη της συμφιλίωσης των ανθρώπων μέσω της μουσικής. Υπολογίζεται πως οι 9 από τους 10 παρευρίσκοντες του φεστιβάλ έκαναν χρήση κάποιας ναρκωτικής ουσίας και όμως τα περιστατικά βίας ήταν μηδαμινά, γεγονός που διέψευσε τις προειδοποιήσεις της αστυνομίας και τις προσπάθειες να αποτρέψει τον κόσμο να βρεθεί στο Μπέθελ.
Η αρνητική διαφήμιση όμως είναι η καλύτερη διαφήμιση. Αυτό σκέφτηκαν η Bobbi Kelly και ο Nick Ercoline, ζευγάρι μόλις 3 μηνών τον Αύγουστο του 69, και έσπευσε χωρίς δεύτερη σκέψη στο φεστιβάλ. «Όταν είσαι 20 χρόνων και σου λένε να μη κάνεις κάτι, θα το κάνεις κατευθείαν», θυμάται η Bobbi. Μαζί με τόσους άλλους, παρακολούθησαν τις εκδηλώσεις της πρώτης μέρας και κοιμήθηκαν σε μια κουβέρτα που βρήκαν εκεί. Όταν το πρωί ξύπνησαν αγκαλιασμένοι σε αυτή την κουβέρτα, χαζεύοντας το πορτοκαλί χρώμα του ουρανού από τα φώτα και τον καπνό, δεν ήξεραν ούτε εκείνοι ούτε ο φωτογράφος Buzz Urkle, που απαθανάτισε αυτή την αγκαλιά, πως στην ουσία έγραφαν ιστορία.
Και αυτό γιατί η Bobbi και ο Nick, επιλέχθηκαν ως το εξώφυλλο του δίσκου που ηχογραφήθηκε εκείνες τις μέρες. Από το φεστιβάλ όπως υποστηρίζουν δε θυμούνται πολλά, παρά μόνο εικόνες. Βλέποντας τους εαυτούς τους στο εξώφυλλο, 50 χρόνια μετά, ακόμα ως ζευγάρι η Bobbi δηλώνει πλημμυρισμένη από ευτυχία που μπορεί να μοιράζεται την πιο όμορφη στιγμή της ζωής της με τον άνθρωπο που αγάπησε τότε.